Bu postu okumak beni de çocukluk yıllarıma götürdü. Pokemonlar gerçekten eğitmenlerle benzersiz bir iletişime sahipti. Birbirleriyle çok iyi anlaşıyorlardı ve hep birbirlerine sadıktılar. Charmander de bu pokemonlar arasında en sadığı olabilir. Anlattığınız gibi soğukta donma pahasına sadakatinden vazgeçmedi. Benim unutamadığım bir sahne de Ash'in donduktan sonra Pikachu'nun onu iyileştirmeye çalıştığı sahne. O sahnede ben de ağlamıştım galiba. Keşke o çocuk camdan atlamasaydı da Pokemon izlemeye devam edebilseydik.

Benim en sevdiğim Pokemonu söylememe gerek yok bence. Charmander Charr!