ชีวิตการทำงาน #78

สวัสดีเพื่อนๆทุกคนครับ วันนี้กลับมาพบกับเรื่องราวชีวิตการทำงาน ที่ใช้รถมอเตอร์ไซค์เป็นเครื่องมือทำมาหากิน กับการทำงานในอาชีพส่งของของผมครับ หลังจากเมื่อเกเรไปอีก 1 วันอีกแล้ว แต่ก็คงจะเกเรได้วันเดียวครับ เพราะ ไม่อยากหยุดไปนาน เมื่อวานผมแค่เหนื่อยและปวดแข้งขาพอสมควร เลยพักฟื้นสภาพร่างกายหยุดไป 1 วัน เพื่อที่จะได้ฟื้นพลังมาทำงานในวันนี้ ถ้าขืนฟื้นมาดขียนบอกตรงๆ ยาวนานแน่กว่าจะเขียนโพสต์เสร็จ มันปวดและเหนื่อยจนนึกอะไรยาวๆ ไม่ค่อยจะออกเลยครับ

ส่วนวันนี้ก็เช่นกัน ตอนแรกคิดว่าผมวางแผนใหม่และน่าจะเอาอยู่ แต่พอทำงานเข้าจริงและรับศึกหนัก ร่างกายมันก็ออกมาเหนื่อยล้า วันนี้ก็อีกวันหนึ่งครับ แต่ก็น่าจะเป็นการทำงานที่หนักเป็นวันสุดท้ายของเดือนแล้วครับ ที่ผมรู้เพราะหัวหน้างานผม โทรมาบอกจากสาขาใหญ่ถึงงานคร่าวๆ ของพรุ่งนี้ตั้งแต่เย็นแล้วว่า สินค้าพรุ่งนี้จะลดลง และ ลดลงเรื่อยๆ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป มันมี 2 อารมณ์นะแบบนี้ อารมณ์หนึ่งประมาณว่า เสียดายมากอยากได้เงินเยอะๆ ถ้าจำนวนชิ้นของน้อยลง นั่นเม่ากับจำนวนเงินที่ได้รับเพิ่มเติม จากจำนวนชิ้นสินค้าก็ลดลง อีกใจก็ดีใจอยากพักผ่อนบ้าง เพราะ เริ่มเหนื่อยล้าจากการทำงานมาพอสมควรแล้วครับ นี้แระนะที่บอกได้อย่างเสียอย่าง จริงๆ ด้วยครับ

วันนี้ผมก็เหนื่อยมาทั่งวัน ทำงานตั้งแต่เช้า เริ่มงานจริงๆ จากการโทรติดต่อลูกค้า 7.30 น. ในช่วงเช้า แต่ออกไปส่งของบ้านหลังแรก 8.50 น. เพราะ กว่าพี่เอจะขนของจากออฟฟิศใหญ่มาให้ก็ 8.20 มีเวลาจัดของครึ่งชั่วโมงในช่วงเช้าก่อน วันนี้พี่เค้ามาสาย เพราะ ช่วงเช้านี้ฝนตกทำให้ขับเร็วไม่ได้ครับ กว่าจะปิดงานวันนี้ลากยาวกลับสายไปนิด เคลียร์งานหมดทุกอย่าง หลังจากเคลียร์เงินเข้าบริษัทไปแล้วประมาณ 18.00 น. นับว่าวันนี้เลิกสายพอสมควร ติดปัญหานิดหน่อย ต้องวนไปส่งลูกค้าซ้ำถึง 3 บ้าน สำหรับวันนี้ผมขอตัวไปก่อรดีกว่า ขอบคุณที่ติดตาม และสนับสนุนผมในวันนี้ ขอบคุณครับ