ၫွီစို႕စို႔အနံ႕တို႕ေနာက္ကြယ္ (၁ဝ)

"ၫွီစို႕စို႕အနံ႕တို႕ေနာက္ကြယ္(၁ဝ)"
[NSFW Content: Age Restricted Under 13]
====================

"ညီမေလ . . ညီမလက္ကို လက္ဖ်ံကေန ျဖတ္ပစ္ခ်င္တာ . . အဲဒါေလ ညီမလက္ကို လက္ဖ်ံအရင္းကေနျဖတ္ေပးလို႔ရလားရွင့္"
ေကာင္မေလးရဲ႕စကားေၾကာင့္ လင္းထက္ယံတစ္ကိုယ္လံုး ၾကက္သီးမ်ားထသြားျပီးေနာက္ ဓားကို ေၾကာင္ၾကည့္ေနရင္းကမွ ကမ္းထားေသာဓားကို ကိုင္လိုက္မိသည္။
ေကာင္မေလးက သူ႕လက္ကို ျဖတ္ေပးရန္ ညာဘက္လက္ကို ဆန္႕တန္းေပးလိုက္သည္။
"ဒါတကယ္မဟုတ္ဘူး . . . ဒါတကယ္မဟုတ္ဘူး . . ဒါတကယ္မဟုတ္ဘူး . ."
ဟုပင္ တဖြဖြေရရြတ္ျပီးေနာက္မွာေတာ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ လက္ဖ်ံအရင္းေပၚကို ဓားနဲ႕တင္ျပီးခ်ိန္ကာ ခုတ္ထစ္ပစ္ရန္ ျပင္လိုက္ပါေတာ့သည္။
ေကာင္မေလးကေတာ့ လင္းထက္ယံကို ျပံဳးျပံဳးႀကီးၾကည့္လိုက္ျပီးေနာက္ -
"ခုတ္ပါေတာ့ေလ . . .ဘာၾကည့္ေနတာလဲ"
ဟုေျပာလိုက္သည္။ လင္းထက္ယံက ေကာင္မေလးကို အံ့ၾသစြာႏွင့္ပင္ၾကည့္လိုက္ျပီး -
"မင္း . . မင္းမနာဘူးလား . . . မင္းလက္တစ္ခုလံုးကို ငါ ျဖတ္ပစ္ရမွာေလ . . မင္းနာမွာမေၾကာက္ဘူးလား . ."
ဟုေျပာလိုက္သည္။ ထိုေကာင္မေလးကေတာ့ -
"ဟင့္အင္း. . . အေမွာင္ေလာကမွာ နာက်င္တယ္ဆိုတာမ႐ွိဘူး . . . ျပတ္သြားတာပဲျမင္ခ်င္တာ . . .နာက်င္တယ္ . . ငိုတယ္ဆိုတာ အေမွာင္စိတ္နဲ႕ အလင္းစိတ္ ထိခတ္ျပီး ျဖစ္လာတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ"ဟု
ေျပာရင္း ျပန္ျပံဳးျပလိုက္ျပန္သည္။ လင္းထက္ယံကေတာ့ ေကာင္မေလး၏ လက္ကို ဓားႏွင့္ ခ်ိန္ျပီးေနာက္ "ဒုတ္" ခနဲျပတ္ေအာင္ ခုတ္ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။
"ဒုတ္" ခနဲခုတ္လိုက္သည့္အသံႏွင့္အတူ ျပတ္ေနေသာ လက္ဖ်ံအရင္းမွတစ္ဆင့္ ေသြးတို႕က ပန္းခနဲပန္းခနဲထြက္လာကာ ၾကမ္းျပင္ထက္မွာ ေသြးအနီကြက္မ်ား ရဲခနဲဆိုသလို ပင္ ဟို တစ္ကြက္ သည္တစ္ကြက္ႏွင့္ ျပန္႕က်ဲကုန္ၾကသည္။ ျပတ္က်သြားသည့္ လက္တစ္ဖက္ကလည္း အေၾကာတို႕က တုန္႕ဆိုင္းတုန္႕ဆိုင္းပင္ ျဖစ္ေနလ်က္ရွိျပီး တုန္ခါေနမႈသည္ အခ်ိန္ အတန္ၾကာေတာ့မွ ၿငိမ္သြားသည္။
ထိုကာလတစ္ေလ်ာက္လံုးမွာ လင္းထက္ယံက ထို လက္ျပတ္ကို အံ့ၾသစြာေၾကာင္အမ္းျပီး ၾကည့္ေနမိသလို ထိုေကာင္မေလးကလည္း သူ႕ထံမွ မလိုသည့္ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု ျပတ္က်သြားသည့္ႏွယ္ ျပံဳးျပံဳးႀကီးၾကည့္ေနမိသည္။
က်န္ခဲ့သည့္ လက္တစ္ပိုင္းမွလည္း ေသြးစမ်ားက စီးဆင္းကာ တံေတာင္ဆစ္အရင္းသို႕ စီးက်လာေနကာ ထိုေကာင္မေလးက ထိုေသြးစမ်ားကို ပါးႏွင့္ပြတ္လိုက္ျပီးေနာက္ -
"ဟူး . . .လြတ္လပ္မႈရဲ႕အရသာဆိုတာ ဒါပဲထင္တယ္ . . ဒီလက္က ညီမကို ဒုကၡေပးေနတာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာခဲ့ပါျပီ . . ."
ဟု သက္သာစြာပင္ေျပာလိုက္သည္။
"မင္း . . .မင္း ေသြးထြက္လြန္ျပီးေသသြားမယ္ေနာ္ . . ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ . . ."
လင္းထက္ယံ၏ အေျပာကို ေကာင္မေလးက "အဟက္" ခနဲအသံျမည္ေအာင္ ဟားတိုက္လိုက္ျပီးေနာ္ -
"အစ္ကိုကလည္း အစ္ကို ဘယ္သိမွာလဲ . . . ညီမက ျမင့္ျမတ္တဲ့အမ်ိဳးႏြယ္ေလ . . ညီမမေသဘူး . . . "
ဟုေျပာလိုက္ရာ လင္းထက္ယံရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဆိုက္ကိုဝင္ေနတဲ့ ကေလးမပဲ ဟုသာ မွတ္ခ်က္ခ်မိလိုက္ျပီး -
"ကဲ . . ေျပာစမ္းပါဦး . . မင္းက ျမင့္ျမတ္တဲ့ မ်ိဳးႏြယ္ဆို ဘာလို႕ အခုလို အေမွာင္ကမ႓ာထဲကို ေရာက္ေနရတာလဲ . . ."
ဟုခနဲ႕တဲ့တဲ့ ျပန္ေမးလိုက္သည္။
"အေမွာင္ကမ႓ာ . . . ျမင့္ျမတ္တဲ့အႏြယ္ . . ."
ထိုသို႕ ေအးစက္ေျခာက္ကပ္စြာေျပာလိုက္ရင္း ေကာင္မေလးကေတာ့ ေသြးေအးစြာပင္ ေစာင္းရြဲ႕ကာ ရြဲ႕ျပံဳးေလး ျပံဳးလိုက္ျပီးေနာက္ ဆက္ေျပာလိုက္သည္။
"ညီမက ျမင့္ျမတ္တဲ့ အႏြယ္ကပါ . . . . ဒါေပမယ့္ . . ဒါေပမယ့္ ညီမတို႕ရဲ႕ ျမင့္ျမတ္မႈဟာ ဘုရားအလိုနဲ႕ ဆန္႕က်င္ေနတဲ့အတြက္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ အျပစ္နဲ႔ အေမွာင္ထုထဲ ပစ္သြင္းျခင္းခံထားရတာပါ . ."
ေကာင္မေလးရဲ႕ စကားေၾကာင့္ လင္းထက္ယံမွာ ဒီေကာင္မေလး လက္ျပတ္ေနတာပါလားဆိုတာကိုေတာင္ ေမ့ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ကာ ရယ္ခ်င္မိသြားျပီး -
"အဟား . .မင္းဟာက အဆန္းပါလားကြ . . . ဘယ့္ႏွယ္ . . . ဘုရားအလိုနဲ႕ဆန္႕က်င္ရတဲ့ ျမင့္ျမတ္မႈ ဟုတ္လား . . . ဘုရားအလိုနဲ႕ ဆန္႕က်င္တယ္ဆိုကတည္းက မင္းဟာက မေကာင္းဆိုဝါး ဗီလိန္ျဖစ္ေနျပီေလ. . ."
ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ နည္းနည္းေဒါသ ထြက္သြားသေယာင္ႏွင့္ သူ႕ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္လိုက္ျပီးေနာက္ -
"အဟင္း . . .ခစ္ခစ္ခစ္ခစ္ . .ရွင္ကရယ္ရတယ္ေနာ္ . . . ဒီေလာကႀကီးမွာ ဘုရားအလိုကို ဆန္႕က်င္တယ္လို႕ဆိုတိုင္း ဗီလိန္ျဖစ္သြားတယ္လို႔ ဘယ္သူကေျပာလဲ . . . . အဟား . .
လူေတြက ဒီလိုပါပဲေလ . . . ႐ွင့္ေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္က ဘာလဲဆိုတာ ႐ွင္မသိခင္ထိ ကြ်န္မကို ဒီလိုေလွာင္ျပံဳးျပံဳးထားေပါ့ . . ဟားဟားဟားဟား . . . ဟားဟားဟားဟား"
ဟုသာေျပာရင္းႏွင့္ ရယ္လ်က္ပင္ထြက္သြားပါေတာ့သည္။ ေကာင္မေလးရဲ႕ ပံုရိပ္မွာလည္း ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ မီးခိုးေငြ႕မ်ားၾကားထဲမွာ ဝိုးတဝါးပင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီးေနာက္ ၾကမ္းျပင္မွာေတာ့ လက္ျပတ္တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ေသြးကြက္မ်ားသာ က်န္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
ျပီးေတာ့ -
"႐ွင့္ေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္က ဘာလဲဆိုတာ ႐ွင္မသိခင္ထိ ကြ်န္မကို ဒီလိုေလွာင္ျပံဳးျပံဳးထားေပါ့"
ဆိုေသာ ေကာင္မေလး၏ စကားသံႀကီးက လင္းထက္ယံရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ေလးပင္စြာပင္ က်န္ခဲ့ပါေတာ့သည္။
သီရိကဘာလဲ . . . သီရိသတ္ေသမႈရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာေတြမ်ားရွိေနႏိုငိမလဲ . . . .
ေနာက္တစ္ခုက သူအေမွာင္ကမ႓ာထဲကေန ဘယ္လိုဆက္ျပီးရုန္းထြက္ႏိုင္မွာလဲ . . .။
အေတြးေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ႏွင့္ မြန္းၾကပ္ေနရင္း ဆက္ေလ်ွာက္လာမိေတာ့ သူေလ်ွာက္လာတဲ့ လမ္းေလးတစ္ေလ်ွာက္မွာ ပန္းေရာင္လိုလို ေဆးျပားေသးေသးေလးေတြ ျပန္႕က်ဲလ်က္ရွိေနေလသည္။ ေသခ်ာၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ စိတ္ကို တက္ၾကြေစသည့္ . . . ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တားျမစ္ေဆးအျဖစ္သတ္မွတ္ထားသည့္ WY ေဆးျပားေလးမ်ားပင္ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
လင္းထက္ယံက ေဆးျပားေလးမ်ားေနာက္ကို ဆက္ျပီးေလ်ွာက္လာေတာ့ ေရသန္႕ဘူး ပဲႏို႕ဘူးတြင္ပါသည့္ ပိုက္ႏွင့္အတူ WY ပါသည့္ ေဆးအိတ္အေသးေလးကိုေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ထို႕ေနာက္တြင္ေတာ့ လူႀကီးတစ္ေယာက္ထပ္ေရာက္လာျပီးေနာက္ -
"ကြ်တ္ . . . ခဲပတ္ဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိဘူးကြာ . . . အေမွာင္ကမ႓ာ စီးကရက္ေတြေပါေနတာကို စီးကရက္ ခဲပတ္အျပားဒီေလာက္႐ွားရလား . . "
ဟု ညည္းတြားလာသည္။ လင္းထက္ယံက ထိုလူႀကီးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ျပီးေနာက္ -
"ဦးေလးေရ . . . စီးကရက္ဘူးကပါတဲ့ ခဲပတ္ျပားရွာမရရင္ အိုးဖာတိတ္ကို စမ္းသံုးၾကည့္ပါလားဗ် . . ."
ဟုသာေျပာလိုက္သည္။ ထိုလူႀကီးမွာ လင္းထက္ယံကို ၾကည့္လိုက္ျပီး ေနာက္ အထိတ္တလန္႕ႏွင့္ -
"ဟာ . . . မင္း . . .မင္း . မင္း လင္းထက္ယံ မဟုတ္လား . . "
ဟုေျပာလိုက္သည္။
လင္းထက္ယံက ထိုဦးေလးႀကီးကိုၾကည့္ကာ -
"ဟာ ခင္ဗ်ား . . . ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို ဘယ္လိုသိတာလဲ . . . "
ဟု အလန္႕တၾကားေျပာလိုက္သည္။ ထိုလူႀကီး၏ သိက်ြမ္းမႈက သူ႕ကို အေမွာင္ကမ႓ာအျပင္ဘက္သို႕လည္း ေခၚထုတ္သြားႏိုင္သည္ေလ။
အေမွာင္ကမ႓ာက ထြက္သြားႏိုင္ေအာင္ ကူညီႏိုင္သည့္ တစ္ခုတည္းေသာ အားကိုးရာျမက္ပင္ဆိုသည္မွာ ထိုဦးေလးႀကီးပင္ ရွိႏိုင္မလားမသိတာေၾကာင့္ ထိုဦးေလးႀကီးအား လင္းထက္ယံ အားကိုးတႀကီးႏွင့္ပင္ အားကိုးလိုက္မိပါေတာ့သည္။

အပိုင္း (၁၁) ဆက္ရန္
Own Feeling @ 2018 by
@AuroKarshine