"ဟင့္ ကုိကုိ ေနာ္ ဝုိင္းကဝိတ္ခ်ေနၿပီ
သိပ့္မဝေတာ့ပူး
"ဟုတ္က့ဲပါဗ်ာ
ဒါပဲေနာ္ ဝုိင္း ကုိကုိအလုပ္ထဲဝင္ေတာ့မယ္
"ဟုတ္က့ဲ ကုိကုိ
ဝုိင္းက ကုိကုိဖုန္းကုိိခ်လုိက္ၿပီး ေလ့က်င့္ခန္းဆက္လုပ္ေနသည္
"သမီးရယ္ နည္းနည္းပါးပါးနားပါအုန္း
"ဟင့္အင္း ေမေမ ကုိကုိျပန္လာရင္ ဝုိင္း
ပိန္ေနမွေလ ႏို႔မုိ႔ဆိုကုိကုိကဝုိင္းကုိစိတ္ဝင္စားမွာမဟုတ္ဘူး
ဘယ္ေယာက်္ားေလးန႔ဲမပက္သက္ခ့ဲတ့ဲဝုိင္းက
ကုိကုိ႔ ကုိသာ ေယာက်္ားေလးဟုျမင္ခ့ဲသည္
ဝုိင္း ကုိကုိ႔ ကုိငယ္ငယ္ေလးထဲကခ်စ္သည္
ကုိကုိ သာ ဝုိင္း ရ့ဲဘဝလုိ႔ေတြးထားသည္
"ကလင္....ကလင္....
ထက္ျမက္ အစည္းအေဝး အခန္းထဲေရာက္တုန္း
ဖုန္းကဝင္ခ်လာသည္
"ဟဲလုိ ျဖဴ ေျပာေလ
"ကုိကုိ ဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲဟင္
"ျပန္လာေတာ့မွာပါ မၾကာေတာ့ပါဘူး
"ျဖဴက ကုိကုိ႔ ကုိလြမ္းေနတာ
"ခုနေလးတင္ ဝုိင္း ဖုန္းဆက္ေသးတယ္
"ဟုတ္လား သူဘာေျပာဝါးတာလဲကုိကုိ
"အခု ကုိကုိ အလုပ္မအားေသးဘူး
ဒါပဲေနာ္ ျဖဴ
"ေတြ႔လား ကုိကုိ က ျဖဴန႔ဲဆိုဘယ္ေတာ့မွမအားပူး
ဝုိင္း န့ဲဆို အျမဲတမ္းအားတယ္
"မဟုတ္ပါဘူး မိျဖဴရယ္ အခုတကယ္မအားလုိ႔ပါ
ညၾကရင္ ျဖဴ႕ ပတြက္အခ်ိန္ေပးမယ္လား
"ကုိကုိ တကယ္ေျပာတာေနာ္
"အား"
သူမေလေပၚေျမာက္တက္သြားသည္ အၿမီးက နာက်င္လာသည္ ၿပီးေတာ့ အၿမီးကေန အေရာင္ေတြထြက္လာသည္
အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာမွာ သူမျပန္က်သြားၿပီး သူ႕အၿမီးက ေျခေထာက္ေျပာင္းသြားေလၿပီ
"ဟင္"
"ငါေျခေထာက္ေတြရၿပီ"
သူမထရပ္သည္ ပံုမာန္မဟုတ္တာေၾကာင့္ လဲက်သြား၏
"ဖုန္း"
သံုးေလးခါေလာက္မွာ သူမရပ္ႏိုင္သြားသည္
သူမ ၀မ္းသာစြာပဲ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ကမ္းေပၚတက္ခဲ့သည္
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ျမင္ေနရသည္ ဒါနဲ႔ အနီးကပ္သြားၾကည့္ဖို႔လုပ္ၿပီး ေျပးသြားသည္ အနားေရာက္မွ ဂ်င္မီမွန္းသိသည္
"တကယ္ေပါ့
"အ့ဲဆို ဒါပဲေလကုိကို
"ဟူးးး
ျဖဴ ဖုန္းခ်သြားေတာ့ ထက္ျမက္သက္ျပင္းေလးခ်မိသည္
ျဖဴ န့ဲ ဝုိင္း ဆိုတာ ထက္ျမက္ငယ္ငယ္တည္းက
ညီမေလးအရင္းလုိ႔ခ်စ္ခ့ဲတ့ဲသူေတြပါ
ဝုိင္းကထက္ျမက္အေပၚအျမဲတမ္းအ႐ႈံးေပးတယ္
ျဖဴကေတာ့အျမဲတမ္းအႏိုင္ယူတယ္
ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ထက္ျမက္ကုိစိတ္ဝင္စားေနတာ
ထက္ျမက္သိသည္ ဝုိင္းက ဝ သေလာက္
ျဖဴက ျဖဴသြယ္ဆိုတ့ဲနမည္န႔ဲလုိက္ေအာင္
ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေလးန႔ဲခ်စ္စရာေကာင္းသည္
ထက္ျမက္ ျဖဴ အေပၚမ႐ိုးသားစိတ္ဝင္ခ့ဲတာအမွန္ပင္
"ေအာ္ သမီး ျဖဴ
မိဝုိင္း ေရ ျဖဴသြယ္လာတယ္
"ဟင္ ့ အ႐ႈပ္ထုတ္မ ဘာလာလုပ္တာလည္းမသိပူး
ဝုိင္းကအားကစားလုပ္ေနရင္း မ်က္ႏွာစူပုတ္ကာ
ျဖဴ ကုိထြက္ေတြ႔ေလသည္
"ဘာလဲ ငါကအားတာမဟုတ္ဘူး
"ဟီးဟီး
နင္က ဇြဲေကာင္းေနပါလား
ဝုိင္းကမ်က္ႏွာစူပုတ္ေနသေလာက္ ျဖဴက
အျပဳံးမ်ားေဝေနသည္
"အပုိေတြမေျပာန႔ဲ နင္ ငၚဆီလာတာ
ဘာကိစၥလဲ
"ဘုရား မုန္႔သြားစားမလုိ႔နင့္ကုိလာေခၚတာ
"ငါမအားဘူး
"ေအးပါ
နင္မအားလဲကိစၥမရိွပါဘူး
ဝုိင္းကမ်က္ႏွာတင္းေနသည္
"ဟီး သိပ့္လည္း ၾကဳိးစားမေနန႔ဲ ကုိကုိ ကနင့္ကုိ
စိတ္ဝင္စားမွာမဟုတ္ဘူး
"ဘာေျပာတယ္
ျဖဴ က ဝုိင္း ကုိေဘးတီးၿပီး ထြက္ေျပသြားသည္
ဝုိင္း ျဖဴန႔ဲယွဥ္ရသ္အျမဲအားငယ္ရသည္
ျဖဴက ပိန္တယ္ ကုိကုိ႔ ရ့ဲဂ႐ုစုိက္မႈကုိလည္း
ဝုိင္းထက္ပုိရတယ္
ဝုိင္း ဒါေတြကုိစဥ္းစားတိုင္း ဝိတ္ခ် ခ်င္စိတ္ေတြပုိျဖစ္လာသည္
"မမ"
"ဟင္ မင္းကိုး"
"မမ အက်ႌလည္းမ၀တ္ထားဘူး"
"အက်ႌဆိုတာ ဘာလဲ"
"အက်ႌ ေတာင္မသိဘူးလား"
"မမ ေနတဲ့ေနရာမွာမရိွဘူးေလ"
"ဒါဆို ဒီလိုပဲေနၾကတယ္ထင္တယ္ လာလာ ကြၽန္ေတာ့္ေနာက္လိုက္ခဲ့"
ဂ်င္မီကို ေခၚသြားသည္ ေက်ာက္ေဆာင္ကေနကြယ္ၿပီး သူတို႔ေနတဲ့အိမ္ကို ေခၚသြားသည္ ကံေကာင္းသည္ ဂြၽန္ ကအျပင္သြားၿပီ သူ႕အကို အက်ႌကို ၀တ္ခိုင္းလိုက္သည္
ဂြၽန္ အက်ႌက သူမနဲ႔ ႀကီးေန၍ ၾကည့္မေကာင္း
"ဟား ဟား ဟား"
ကေလးပီပီ ဂ်င္မီကို ၾကည့္ၿပီး ရီေတာ့သည္ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သည္ သူမပံုက ရီစရာပင္ အေပၚအက်ႌကလည္း လက္ကရွည္လို႔ေခါက္ထားရသည္ ၾကယ္သီးကလည္း ဟိုတစ္ခု ဒီတစ္ခု
ႀကီးကႀကီး ေဘာင္းဘီကလည္းရွည္လွသည္
ေခၚသံနဲ႔ အတူ ဂြၽန္ေရာက္လာသည္
"အကို"
ဂြၽန္ ဂ်င္မီကို ၾကည့္ၿပီး အံ့ဩသြားသည္ သူ႕အ၀တ္ေတြနဲ႔ သူ႕ကိုၿပံဳးျပေနသည္
"သူကဘယ္သူလဲ
"ဟို သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ကယ္ခဲ့တဲ့သူေလ အကို မွတ္မိလား"
"သိၿပီ မင္းစေနတယ္ထင္တာ တကယ္ပဲကို ဒါနဲ႔ ငါ့အ၀တ္ေတြ ဘာလို႔၀တ္ထားတာလဲ"
"သူ႕မွာ အ၀တ္မရိွလို႔ေပါ့"
ဂြၽန္က ဂ်င္မီဆီေလွ်ာက္သြားသည္
"မင္းနာမည္က"
"ဂ်င္မီပါ"
အခုအနီးကပ္ျမင္မွ သူသတိထားမိသည္ အလြန္လွသည္ မဲနက္ေနေသာဆံေကသာ ပုတုန္းေရာင္မ်က္လံုး ႏွင္းဆီဖူး ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ ျဖဴစင္တဲ့ အသားေရက မိုးက်နတ္သမီးလိုပင္
"မင္းက ဘယ္မွာေနတာလဲ"
သူမ ဘာေျပာရမည္မသိ ပင္လယ္ကိုပဲ လက္ညိူး ထိုးျပသည္
"မင္းျပန္ခ်င္လား ငါလိုက္ပို႔ေပးရမလား"
"မျပန္ခ်င္ဘူး ရွင္နဲ႔ လိုက္ပါရေစ"
"ငါနဲ႔ လိုက္မယ္"
"အင္း အေမလည္းေသၿပီ ျပန္ရင္ ဘုရင္မသတ္လိမ့္မယ္။