ဟိုးေ႐ွးေ႐ွးတုန္းက ေတာအုပ္ေလးတစ္ခုမွာ အင္မတန္ႀကီးမားလြန္းလွတဲ့ ပန္းသီးပင္ႀကီးတစ္ပင္ရိွတယ္။
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က အဲ့ဒီအပင္ႀကီးမွာ ေန႔တိုင္း လာကစားေလ့ရိွတယ္။
သူက ေန႔တိုင္း အပင္ႀကီးေပၚတက္ၿပီး ပန္းသီးေတြခူးစားတယ္။
ၿပီးရင္ အဲ့ဒီအပင္အရိပ္ေအာက္မွာ တေရးတေမာအိပ္ေလ့ရိွတယ္။
သူက အပင္ႀကီးကိုခ်စ္သလို အပင္ႀကီးကလည္း သူနဲ႔ကစားရတာအရမ္းေပ်ာ္ၿပီး သူ႔ကိုအရမ္းခ်စ္တယ္။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေတာ့ ေကာင္ေလးက နည္းနည္းႀကီးလာၿပီး အပင္ႀကီးဆီကို ေန႔တိုင္းကစားဖို႔ မလာေတာ့ဘူး။
တစ္ေန႔က် ေကာင္ေလးက အပင္ႀကီးဆီကို စိတ္ထိခိုက္ၿပီး လက္မိႈင္က်ေနတဲ့ပံုစံနဲ႔လာခဲ့တယ္။
"ေကာင္ေလးေရ ... ငါနဲ႔ လာကစားပါဦး" လို႔ အပင္ႀကီးက ေျပာလိုက္တယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ ကေလးပိစိေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ သစ္ပင္နဲ႔ မကစားေတာ့ဘူး" လို႔ ေကာင္ေလးက ျပန္ေျဖတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ အ႐ုပ္နဲ႔ပဲ ကစားခ်င္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ... အ႐ုပ္ဝယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံမရိွဘူး"
ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး အရမ္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတဲ့ အပင္ႀကီးက _
"စိတ္မေကာင္းပါဘူး ေကာင္ေလးရယ္၊ ငါ့မွာ မင္းကိုေပးစရာ ပိုက္ဆံမရိွဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ငါရဲ႕အသီးေတြကိုယူသြားၿပီး ေရာင္းလိုက္ပါလား၊ ရတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႔ မင္းအတြက္အ႐ုပ္ဝယ္လိုက္ပါ" လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။
ူ
ေကာင္ေလးက အရမ္းစိတ္လႈပ္႐ွားၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္သြားတယ္။
အပင္ႀကီးေပၚက ပန္းသီးတစ္လံုးမွမက်န္ခူးယူၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ထြက္သြားတယ္။
ေကာင္ေလးက ပန္းသီးေတြယူသြားၿပီးထဲက အပင္ႀကီးဆီကို ျပန္မလာေတာ့လို႔ ပန္းသီးပင္ႀကီးက ဝမ္းနည္းပက္လက္နဲ႔ ေန႔တိုင္း ေကာင္ေလးကိုေမ်ွာ္ေနခဲ့တယ္။
တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေယာက်ာ္းႀကီးအျဖစ္ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ေကာင္ေလးက သစ္ပင္ႀကီးဆီကို ျပန္လာခဲ့တယ္။
"ေကာင္ေလးေရ ... ငါနဲ႔ လာကစားပါဦး" လို႔ အပင္ႀကီးက ေျပာလိုက္တယ္။
"ကြၽန္ေတာ့္မွာ ကစားဖို႔အခ်ိန္မရိွဘူး၊ ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုေနဖို႔အတြက္ အလုပ္လုပ္ၿပီး အိမ္ေဆာက္ေပးရမယ္၊ ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို ကူညီႏိုင္မလား" လို႔ ေကာင္ေလးက ျပန္ေျပာတယ္။
"စိတ္မေကာင္းပါဘူး ေကာင္ေလးရယ္၊ ငါ့မွာ မင္းကိုေပးစရာ အိမ္မရိွဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ငါရဲ႕အကိုင္းအခက္ေတြကို ယူသြားၿပီး မင္းမိသားစုအတြက္ အိမ္ေဆာက္ေပးလိုက္ပါလား၊ ငါၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴေပးပါတယ္ မင္းကို" လို႔ သစ္ပင္ႀကီးက ျပန္ေျဖတယ္။
ေကာင္ေလးက ျပံဳးရႊင္သြားၿပီး သစ္ပင္ႀကီးရဲ႕ အကိုင္းအခက္္အလက္ေတြကို တစ္ကိုင္းမက်န္ ခုတ္ထစ္ယူသြားခဲ့တယ္။
ေကာင္ေလး ျပံဳးရႊင္သြားတာကို ျမင္ရလို႔ သစ္ပင္ႀကီးက ေပ်ာ္သြားေပမဲ့ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း ေကာင္ေလးက သူ႔ဆီ ထပ္မလာေတာ့ျပန္ဘူး။
ေႏြေနပူေန႔တစ္ေန႔မွာ ေကာင္ေလးက အပင္ႀကီးဆီကို ျပန္ေရာက္လာျပန္တယ္။
"ေကာင္ေလးေရ ... ငါနဲ႔ လာကစားပါဦး" လို႔ အပင္ႀကီးက ေျပာလိုက္တယ္။
"ကြၽန္ေတာ္အသက္ႀကီးေနပါၿပီ၊ ေလွေလးတစ္စီးေလာက္နဲ႔ ရြက္လႊင့္ၿပီး အနားယူခ်င္လိုက္တာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေလွတစ္စီးေလာက္ေပးႏိုင္မလား" လို႔ ေကာင္ေလးက အပင္ႀကီးကို ေမးလိုက္တယ္။
"ငါ့ရဲ႕ ပင္စည္ေတြကို မင္းေလွလုပ္ဖို႔ လိုသေလာက္ ယူသြားပါ။
ၿပီးရင္ ပင္လယ္ထဲရြက္လႊင့္ၿပီး မင္းေပ်ာ္ရမယ္ေနာ္" လို႔ အပင္ႀကီးက ျပန္ေျဖတယ္။
ေကာင္ေလးက ပင္စည္ေတြခုတ္ထစ္ယူသြားၿပီး ပင္လယ္ထဲရြက္လႊင့္ၿပီး အနားယူလိုက္တယ္။
ဒါေပမဲ့ အပင္ႀကီးဆီ ထပ္ေရာက္မလာပါဘူး။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအၾကာမွာ ေကာင္ေလး ျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။
"စိတ္မေကာင္းပါဘူး ေကာင္ေလးရယ္၊ ငါ့မွာ မင္းကိုေပးစရာ ဘာမွမရိွေတာ့ပါဘူး၊ ပန္းသီးေတြ ထပ္ေပးခ်င္ေပမဲ့ ငါ့မွာ ပန္းသီးမရိွေတာ့ဘူး" လို႔ အပင္ႀကီးက ေျပာလိုက္တယ္။
"ကိစၥမရိွပါဘူး၊ ကြၽန္ေတာ့္မွာလည္း ကုိက္စားစရာ သြားမရိွေတာ့ပါဘူး" လို႔ ေကာင္ေလးက ျပန္ေျဖတယ္။
"မင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ တက္ကစားလို႔ရမဲ့ ပင္စည္ေကာင္းေကာင္းလည္း ငါ့မွာမရိွေတာ့ဘူး" လို႔ အပင္ႀကီးက ထပ္ေျပာတယ္။
"ရပါတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း အဲ့ဒီလိုေျပးမကစားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အိုမင္းေနပါၿပီ" လို႔ ေကာင္ေလးက ျပန္ေျပာတယ္။
အပင္ႀကီးက _
"ငါ မင္းကို ဘာမွမေပးႏိုင္ေတာ့ပါဘူးကြာ၊ ငါ့မွာက်န္တာဆိုလို႔ ေျခာက္ေသြ႔ၿပီး ေသေနတဲ့အျမစ္ေတြပဲ ရိွေတာ့တယ္" လို႔ ေျပာရင္း မ်က္ရည္က်လာခဲ့တယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ အခု အနားယူဖို႔ ေနရာေလးတစ္ေနရာစာကလြဲလို႔ ဘာမွမလိုအပ္ေတာ့ပါဘူး၊ ဒီႏွစ္ပိုင္းေတြအတြင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ အရမ္းကို ပင္ပန္းခဲ့ၿပီးၿပီ၊ နားပဲနားခ်င္ေတာ့တယ္" လို႔ ေကာင္ေလးက ျပန္ေျပာတယ္။
ေကာင္ေလးကိုဘာမွေပးစရာမရိွလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ အပင္ႀကီးက ေပ်ာ္ရႊင္သြားၿပီး _
"ဟာ ... ေကာင္းလိုက္တာ၊ အျမစ္ေျခာက္ေနတဲ့အပင္အိုဆိုတာ အနားယူလဲေလွာင္းဖို႔ အေကာင္းဆံုးေနရာပဲ၊ ငါ့ကိုမွီၿပီး အနားယူလိုက္ပါေကာင္ေလးေရ၊ ျမန္ျမန္လာ" လို႔ ေခၚလိုက္တယ္။
ေကာင္ေလးလည္း အပင္ႀကီးကိုမွီၿပီး ေမာပန္းမႈေတြဆီကေန အနားယူလိုက္တယ္။
အပင္အိုႀကီးကေတာ့ ဝမ္းပန္းတသာႀကိဳဆိုၿပီး မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ျပံဳးေနခဲ့တယ္။
ဒါေလးက ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ဒါက ကြၽန္မတို႔ လူသားေတြအားလံုးရဲ႕ ပံုျပင္ေလးပါပဲ။
အပင္အိုႀကီးက ကြၽန္မတို႔ မိဘေတြနဲ႔ တူပါတယ္။
ကြၽန္မတို႔ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာ အေဖ အေမတို႔နဲ႔ ကစားရတာကို ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတယ္။
အခ်ိန္တန္ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ကြၽန္မတို႔က မိဘေတြကို ထားခဲ့ၾကတယ္၊ မိဘေတြဆီက အကူအညီလိုအပ္ခ်ိန္၊ ကြၽန္မတို႔ ဒုကၡေရာက္ေနခ်ိန္ကလြဲလို႔ေပါ့။
ဘယ္လိုအေၾကာင္းကိစၥပဲ ကိုယ့္သားသမီးမွာ အခက္အခဲျဖစ္ေနပါေစ မိဘတိုင္းက ကိုယ္တတ္ႏိုင္သမ်ွအကုန္ ျဖည့္ဆည္းေပးၿပီး သားသမီးေတြကို အျမဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေစျကတယ္။
ဒီပံုျပင္ေလးကိုဖတ္ၿပီး ေကာင္ေလးက အပင္အိုႀကီးကို အျမတ္ထုတ္ ရက္စက္တယ္လို႔ မိတ္ေဆြတို႔ ထင္မိေလာက္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔လည္း အဲ့ေလာက္နီးပါး မိဘေတြဆီက ရသမ်ွယူခဲ့ၾကတာကို ျပန္သတိရၿပီး အရမ္းေနာက္မက်ေသးခင္ မိဘကို ျပန္ေပးဆပ္တတ္ၾကပါေစ။
စုန္ေရသေဘာနဲ႔ပဲ ေနလာခဲ့မိတဲ့ မိဘနဲ႔သားသမီးသံေယာဇဥ္ေတြကို ဆန္ေရအျဖစ္ ျပန္သိတတ္ႏိုင္ၾကပါေစ။
မိဘကို ပိုခ်စ္ၿပီး ပိုတန္ဖိုးထားႏိုင္ၾကပါေစ ဆုေတာင္းေပးရင္း ...
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ...
Yadanar Poekyuu