To be able to deal with something. (EN-TR) Bir şeylerle başa çıkabilmek.

Hello everyone.
Today I want to write a few things for people who are stressed because of the earthquakes in the last weeks. I was also very stressed because of it. Therefore, this article will probably be a recommendation to others and I will also explain my own thoughts. Because sometimes everyone really needs it, including me. We need to write something and tell others what's inside of us. And we also need a lot of attention from others.

Herkese merhaba.
Bugün son haftalarda yaşanan depremlerden dolayı stresli insanlar için birkaç şey yazmak istiyorum. Ben de bundan dolayı çok stres yaptım. O yüzden muhtemelen bu yazı hem başkalarına bir tavsiye olur hem de kendi düşüncelerimi de anlatmış olurum. Çünkü buna bazen ben de dahil herkesin gerçekten çok ihtiyacı var. Bir şeyler yazmaya ve içimizdekileri başkalarına anlatmaya ihtiyacımız var. Ve aynı zamanda başkalarından ilgi görmeye de çok ihtiyacımız var.

You know that whenever I feel bad, I love to write something here. But in the last few weeks I've started to write something less here. And I realized that whenever I start to write less here too, it means that I get really stressed. But the good thing is that this stress then of course goes away and I feel so much better with the lessons. I don't think I could think of anything better in my life. I think it's called embracing the pain. I'm doing this...

Biliyorsunuz ki ne zaman kötü hissetsem burada bir şeyler yazmayı çok seviyorum. Ama son birkaç haftadır burada daha az bir şeyler yazmaya başladım. Ve şunu fark ettim ki ne zaman burada da daha az bir şeyler yazmaya başlarsam demek ki gerçekten çok stresli oluyorum. Ama güzel olan şu ki bu stres daha sonra tabii ki yok oluyor ve ben ders almış bir şekilde çok daha iyi hissediyorum. Sanırım hayatımda bundan daha iyi bir şekilde düşünemezdim. Acıları kucaklamak diye buna deniyor bence. Bunu yapıyorum...

This time, the earthquake really affected me psychologically. When I look at the news on the days of the earthquake, the only thing I think about is how long it will continue and whether there will be an earthquake in my city. This is actually a big concern. I feel sad when something bad happens to others. But when there are so many people, not only do I get sad, I turn into a very anxious and stressed person. The result of this is unfortunately being stuck where I am. It's like the effect of the hormone they call norepinephrine, but I think it's very difficult to understand exactly what kind of effect it is.

Bu sefer deprem psikolojik olarak beni de gerçekten çok etkiledi. Depremin olduğu günlerde haberlere bakarken düşündüğüm tek şey bunun daha ne kadar devam edeceği ve yaşadığım şehirde de deprem olup olmayacağı. Bu büyük bir kaygı aslında. Başkalarına kötü bir şey olduğunda üzülüyorum. Ama bu kadar çok kişi olunca sadece üzülmekle kalmıyorum çok kaygılı ve stresli birine dönüşüyorum. Bunun sonucu da ne yazık ki olduğum yerde kalakalmak oluyor. Norepinefrin dedikleri hormonun etkisi gibi bir şey ama tam olarak nasıl bir etki bunu anlamak bence çok zor.

But in the last few days, I've been starting to think that I have to somehow get on with my life. In fact, I can say that I have been thinking about it for the last week. Because sometimes I think that no matter how sad we are, some things just don't make sense. So some things will not end or reverse because we are upset. So it's definitely time to think about things and feel better. Because the end of the path we will reach psychologically in this way does not seem very bright.

Ama son birkaç gündür artık bir şekilde hayata devam etmem gerektiğini düşünmeye başladım. Aslında son bir haftadır böyle düşünüyorum diyebilirim. Çünkü bazen düşünüyorum da ne kadar üzülürsek üzülelim bazı şeylerin hiç anlamı yok. Yani biz üzüldüğümüz için bazı şeyler bitmeyecek ya da tersine dönmeyecek. O yüzden bir şeyleri düşünmenin ve daha iyi hissetmenin zamanı geldi kesinlikle. Çünkü bu şekilde psikolojik olarak varacağımız yolun sonu pek aydınlık görünmüyor.

Everyone has a different way of dealing with trauma. Some people have to live with their trauma, but some people have to completely eradicate the traumas in their brains somehow. I think we should live knowing the reality of earthquakes. Because when we actually think about it, do we have any other choice? And I wish people who have been psychologically affected by the earthquake in the last weeks to get better. This article is actually for people like us who are psychologically affected by earthquakes but not normally. I want to write more about it. I will soon begin to share my own ideas about how to deal with people who are psychologically affected and traumatized by the earthquake.

Her insanın travmalarla baş etme şekli farklıdır. Bazı insanlar travmalarıyla yaşamalı ama bazı insanlar travmaları beyinlerinde bir şekilde tamamen yok etmeli. Bence deprem gerçeğini bilerek yaşamalıyız. Çünkü aslında düşününce bundan başka bir çaremiz var mı ki? Ve son haftalarda deprem ile ilgili psikolojik olarak etkilenen insanların daha iyi olmasını diliyorum. Bu yazı aslında depremle ilgili psikolojik olarak etkilenen ama normal olarak etkilenmeyen bizim gibi insanlar için. Bununla ilgili daha çok yazı yazmak istiyorum. Depremden psikollojik olarak etkilenen ve travmatize olan insanlar için bunlarla nasıl baş edecekleriyle ilgili kendi fikirlerimi paylaşmaya başlayacağım yakında.

Stay with Health!