Around the Portugal no.9 - Lisbon: Avenida da Liberdade & Igreja de São Domingos

Read this post on TravelFeed.io for the best experience

---

[ENG]
In Lisbon, we stayed in a rather modest, but very well-located hostel. The location right next to the Marquês de Pombal square where two metro lines intersect and three minutes walk from the Eduardo VII Park, encouraged to wander around the city. So, after quickly settling in the hostel room, it was natural that we would go for a walk to the city center. It turned out that the shortest route also turned out to be the most interesting possible route, because it led us along Avenida da Liberdade, which is a familiar Polish-sounding Aleja Wolności. 90 meters wide and over a kilometer long, the street is filled with lanes of gardens, monuments, fountains and even waterfalls, which alegroyly refer to the already well-known Portuguese rivers Tag (Lisbon) and Douro (Porto). The avenue was supposed to refer to the Parisian boulevards and this assumption has probably been achieved, at least in terms of shops that are located on this street. Such exclusive brands as Omega, Rolex, Dior, Chanel, Prada, Armani, Louis Vuitton have their Portuguese stores at Avenida da Liberdade. Someone made some strange calculations and found Avenida da Liberdade to be the 35th most expensive street in the world. In such places, I always wonder which Polish street could be included in such a statement? Maybe the Royal Route in Krakow? Krakowskie Przedmieście in Warsaw? Długa Street in Gdańsk? I don't know, I have several candidates, but I feel that if only to gather the salons of all the most fashionable fashion designers and the most expensive jewelers and watchmakers in the world, they would all be lost in the flood of frogs, gypsy money changers and Turkish kebabs.

[PL]
W Lizbonie zatrzymaliśmy się w dość skromnym, ale za to bardzo dobrze położonym hostelu. Lokalizacja tuż przy placu Marquês de Pombal pod którym krzyżują się dwie linie metra w odległości trzy minuty spaceru od parku Eduardo VII zachęcała do pieszego wędrowania po mieście. Więc po szybkim ogarnięciu się w hostelowym pokoju naturalne było, że ruszymy spacerkiem do centrum miasta. Okazało się, że najkrótsza droga okazała się również najciekawszą możliwą drogą, bo prowadziła nas po Avenida da Liberdade czyli po polsku swojsko brzmiąca Aleją Wolności. Szeroko na 90 metrów i długa na ponad kilometr ulica przepełniona jest pasami ogrodów, pomników, fontann, a nawet wodospadów, które alegroyznie nawiązują do dobrze znanych nam już portugalskich rzek Tag (Lizbona ) i Douro (Porto). Aleja z założenia miała nawiązywać do paryskich bulwarów i to założenie chyba udało się zrealizować, a przynajmniej w kwestii sklepów jakie znajdują się przy tej ulicy. Takie ekskluzywne marki jak Omega, Rolex, Dior, Chanel, Prada, Armani, Louis Vuitton właśnie przy Avenida da Liberdade posiadają swoje portugalskie sklepy. Ktoś dokonał jakiś dziwnych obliczeń i wyszło mu, że Avenida da Liberdade jest 35 najdroższą ulicą na świecie. W takich miejscach zawsze zastanawiam się która polska ulica mogła by się znaleźć w takim zestawieniu? Może trakt Królewski w Krakowie? Krakowskie przedmieście w Warszawie? Ulica Długa w Gdańsku? Nie wiem, kandydatów mam kilka, ale czuję że choćby zgromadzić na nich salony wszystkich najmodniejszych projektantów mody, i najdroższych jubilerów i zegarmistrzów świata, to i tak przepadliby oni wszyscy w zalewie żabek, cygańskich kantorów i tureckich kebabów.

[ENG]
At the end of Avenida da Liberdade, there is Praça dos Restauradores Square, or Restaurateurs Square. It was so named not in honor of the owners of Lisbon restaurants, but in honor of the year 1640 when Portuguese independence was restored from the Spanish occupation. After walking around the D. Maria II national theater, we found another much smaller square with a seemingly ordinary church. At that time, we did not know yet that the façade of the church, which did not stand out with anything special from many others, hides such an interesting and tragic history. The Church de São Domingos in Lisbon was built in the 13th century and since then has been rebuilt many times, changing its form. It is one of the largest churches in Lisbon, where all major religious ceremonies, national and royal funerals, as well as baptisms and royal weddings were held in the past. It owes its present baroque shape to the reconstruction after the 1755 earthquake, but after entering it you experience a real shock. Something is not right here. The entire interior, roughly to the level of the vault, is in ruins. Battered walls, damaged decorations, torn paint, no paintings. However, the entire vault looks as if it was made just a few weeks earlier. Made of beautifully polished light-reflecting red marble. After this interior it is clear that something bad must have happened here. A fire, a great fire that broke out in 1959. It all started with burning candles that lit a wooden altar. The fire quickly spread throughout the temple and destroyed numerous works of art gathered in the church along the way. For believers, the greatest loss caused by the fire was the burning of the scarves that Lucia and Jacinta were wearing during the Fatima apparitions. The church in its present form has been available only since 1994.

[PL]
Na zakończeniu Avenida da Liberdade znajduje się Plac Praça dos Restauradores, czyli Plac Restauratorów. Został tak nazwany nie dla uczczenia właścicieli lizbońskich restauracji, ale dla uczczenia roku 1640 w którym przywrócono Portugalską niepodległości spod Hiszpańskiej okupacji. Po obejściu dookoła teatru narodowego D. Maria II i trafiliśmy na kolejny znacznie mniejszy plac przy którym znajdował się z pozoru zwykły kościółek. Wówczas jeszcze nie wiedzieliśmy, że fasada kościoła, która nie wyróżniała się niczym szczególnym spośród wielu innych kryje w sobie tak interesującą i tragiczną historię. Kościół de São Domingos w Lizbonie zbudowany został już w XIII wieku i od tego czasu był wielokrotnie był przebudowywany zmieniając swoją formę. Jest jednym z największych kościołów w Lizbonie, w którym w przeszłości odbywały się wszystkie najważniejsze uroczystości religijne, pogrzeby narodowe i królewskie, a także chrzty i śluby królewskie. Obecny barokowy kształt zawdzięcza odbudowie po trzęsieniu ziemi z 1755, ale po wejściu do środka przeżywa się istny szok. Coś tu nie gra. Całe wnętrze, mniej więcej do poziomu sklepienia jest zrujnowane. Poobijane ściany, zniszczone zdobienia, pozdzierana farba brak malowideł. Natomiast cale sklepienie wygląda jakby zostało wykonane zaledwie kilka tygodni wcześniej. Wykonane z pięknie wypolerowanego odbijającego światło czerwonego marmuru. Po tym wnętrzu wyraźnie widać, że coś złego musiało się tu wydarzyć. Pożar, wielki pożar który wybuchł w 1959 roku. Wszystko zaczęło się od płonących świec, od których zapalił się drewniany ołtarz. Ogień szybko rozprzestrzeniał się na całość świątyni i po drodze niszczył liczne dzieła sztuki zgromadzone w kościele. Dla osób wierzących największą stratą jaką przyniósł pożar to spalenie chust które w trakcie objawień Fatimskich miały na sobie Łucja i Hiacynta. Kościół w obecnej formie udostępniony jest dopiero od 1994 roku.

---

View this post on TravelFeed for the best experience.