𝐁𝐮𝐰𝐚𝐧 𝐚𝐭 𝐆𝐢𝐭𝐚𝐫𝐚 | avisdale

Tanda mo pa ba ang gabing iyon?
Malamig ang simoy ng hangin sa nayon
Nagsasaya ang mga tala at buwan,
Habang nagbibigay liwanag sa kalangitan

Mangha akong nakatingala’t pinagmamasdan
ang liwanag ng kurbang buwan
Nang bigla kong marinig ang unti-unting ritmo
mula sa kuwerdas ng igitarang iyong hinahawakan

Tinanong mo no’n kung anong paborito kong musika,
Batid kong alam mo na at paulit-ulit mo pa ngang kinakanta sa tuwing hindi maayos ang nadarama
Hindi ka talaga nagkulang sa aki’y pagpapasaya

‘Tumingala,
Sinta, huwag mag-alala
Sa mga pagsubok sa iyong daan
Samahan mo ng mga ngiti
Basta’t subukan mo kahit di ka magwagi’

Naalala ko noong unang beses mong pihitin ang mga kuwerdas para sa aking paborito,
Kay bilis mong natutunan kung paano i-ayon sa ritmo
Ngayon kabisado mo na rin ang mga liriko

Hindi ko mapigilan ang pagkurba
ng ngiti sa aking mga labi
Habang pinapakinggan ang iyong malamyos na tinig
Na siyang nagpapakaba sa aking dibdib

Ang titigan ka kasama ang buwan sa kalangitan,
ang paborito mong gitara,
ang mapupungay mong mga mata,
na para bang may itinatago, parang mascara.

Hindi ko maikukubli ang tuwa
Noong binaybay mo ang mga salitang;
‘Mahal kita,
Saksi ang buwan at gitara
Sa tapat na pag-ibig ko sa ‘yo, sinta.

✍️: Avis Dale (@joreneagustin)

pcttro (pinterest)