" မသြားေပမယ့္ေရာက္ ၊ သြားလ်က္မေရာက္ "

ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းခ်င္းလိုအကိုလိုခင္မင္ရတဲ့ က္ုိေက်ာ္မိုးရဲ႕ ေနအိမ္သို႔ ဒုတိယအႀကိမ္အလည္တစ္ေခါက္ ေရာက္႐ွိခဲ့ပါၿပီ ။ အဲ့ဒီေန႔ေလးဟာာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲဘဝအတြက္ အမွတ္အရဆံုးေန႔ေလးတစ္ေန႔ ုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ေရာက္႐ွိသြားတဲ့အခ်ိန္ကို ေသခ်ာေတာ့ မမွတ္မိပါ ။ မနက္ ခုႏွစ္နာရီ ေက်ာ္ေလာက္ ထင္ပါသည္ ။ မနက္ ခုႏွစ္နာရီဆိုေတာ့ နတ္နဲ႔လူ သဟဇာတ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့ ။ ထိူ႔ေၾကာင့္ ကိုေက်ာ္မိုးကိုေတြတာနဲ႔ အကိုေရ ကြၽန္ေတာ္ အကိုတို႔အိမ္မွာပဲ အိပ္မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။ ကိုမိုးေက်ာ္မွ လည္း "ငါလည္းမင္းကိုစကားေတြေျပာခ်င္ေနတာ ရန္ကုန္မသြာနဲ႔အံုးကြာ ၊ ဒီမွာ သံူးေလးရက္ေလာက္ေနပါအံုး "ဟုေျပာကာ ၊ ညီေရ ညထမင္းဘာဟင္းနဲ႔ စားမလဲ ဟုေမးေလသည္ ။

ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ရပါတယ္ ကိုေက်ာ္မိုးရာ ေရေႏြးၾကမ္းနဲ႔ လဖက္
ေလးဆို အဆင္ေျပပါတယ္ ။ ေရေႏြးၾကမ္းကေတာ့ ငါ့အိမ္မွာ အဆင္သင့္႐ွိတယ္ ကြာ ၊ လဖက္ကေတာ့ ဦးသန္းေဖ ဆိုင္မွာ သြားဝယ္လိုက္အံုးမယ္ မင္းခဏေစာင့္အံူးဆိုကာ သြားဝယ္ေလေတာ့
သည္ ။ ကိုေက်ာ္မိုးျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္ အေတာ္ေလး သည့္နက္သြားပါတယ္ ။ အကိုေရ ဒီညေတာ့ မအိပ္ေတာ့ဘူး " ကြၽန္ေတာ့္ကို အကို႔ရဲ႕ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ၊ ပံုျပင္ေတြေျပာျပပါလား ၊ သရဲအေၾကာင္းေတာ့ မပါပါနဲ႔လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။ ကိုမိူးေက်ာ္ကလည္း " မေျပာပါဘူးကြာ မင္းနားေထာင္ခ်င္တဲ့ ပံုျပင္ေတြပဲ ငါေျပာျပမွာပါ " ဟု ရယ္ကာျပန္ေျပာေလသည္ ။ သရဲအေၾကာင္းမပါရင္ၿပီးတာာပဲ ႀကိဳက္တဲ့ ပံုျပင္သာေျပာျပဟု ေျပာလိုက္ေလသည္ ။ မီးဖိုေဘးမွာ မီးလွံုရင္ လဖက္ေလးစားကာ ကိုေက်ာ္မိုးေျပာမယ့္ပံုျပင္ကို နားေထာင္ေထာင္ေနပါတယ္ ။

ကိုေက်ာ္ကမိုးလည္း ပံုေျပာျပရန္ အဟမ္း........အဟမ္း......အဟမ္း......ဟု အစခ်ီကာ ေဆးျပင္းလိပ္တစ္လိပ္ကို မီးညႇိ့၍ လဖက္တစ္ဇြန္းဇြန္းစားလိုက္ပတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ ၍ ကိုမိုးေက်ာ္ရယ္ ပံုျပင္ေလးတစ္ခုေျပာျပဖို႔ ေဆးလိပ့ေသာက္လိုက္ ေခ်ာင္းဆိုးျပလိုက္ လဖက္စားလိုက္နဲ႔ ဒီညေျပာျဖစ္အံုးမလားလို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္ ။ ထုိကဲ့သို႔ေမးေနစဥ္မွာပဲ ဓာတ္ဘူးအတြင္းမွ လဖက္ရည္ပန္းကန္ထဲသို႔ ေရေႏြးၾကမ္းမ်ား ေလာင္းထည့္လိုက္ျပန္ပါတယ္ ။ ထိုကဲ့သို ထည့္ေနရင္း ဒီလို႐ွိတယ္ ညီရဲ႕......ဘယ္အရာမဆို ဆနၵမေစာရဘူးကြ ၊ လူေတြဟာ ဆနၵဆ္ုိတဲ့ အရာတစ္ခုကို မေစာင့္စည္း မထိ္သိမ္းႏိုင္လို႔ ဒုကၡေရာက္ေနၾကတာ ၊ အဲ့ဒီလူေတြထဲမွာ မင္းက္ိုမပါေစခ်င္ဘူးကြာ " လဖက္ေကာင္းစားခ်င္ရင္ ပေလာင္ေတာင္တက္ေနးရတယ္ " ဟု ျပန္ေျပပါတယ္ ။

ဟုတ္ပါၿပီ ကိုေက်ာ္မိုးရယ္ ေျပာမွသာေျပာစမ္းပါဗ်ာ ။ ခင္ဗ်ားတို႔လူႀကီးေတြက အလုပ္တစ္ခုလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဇီဇာေၾကာင္ေနတာနဲ႔ အဲ့ဒီအလုပ္က လုပ္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ။ ခင္ဗ်ားလည္း ဦးေမာင္ျဖဴ အိမ္ကို ေဗဒင္လာေမးတဲ့ ေဒၚေအးျမင့္လိုပဲ ဦးေမာင္ျဖဴက သူ႔က္္ိုစာကေလးကူေရးေပးပါလားေျပာေတာ့ ေဘာပင္နဲ႔လား ခဲတံနဲ႔လားေမးတယ္ ။ ေဘာပင္နဲ႔ေရးေပးပါေျပာေတာ့ ။ ေဘာပင္နဲ႔ ေရးေပးပါလို႔ေျပာေတာ့ စာရြက္ကအၾကမ္းနဲ႔လား အေခ်ာနဲ႔လား ဒါမွမဟုတ္ A3နဲ႔လား အထပ္ထပ္အခါခါေမးတယ္ ။ ေစာေရးတာပဲဗ်ာ ႀကိဳက္တဲ့စာရြက္နဲ႔ ေရးေပးေပါ့လို ဦးေမာင္ျဖဴ က
ေျပာလိုက္ေတာ့မွ A3 နဲ႔ေရးေတာ့ စာလံုးေရမ်ားမ်ားပိုဆန္႔တာေပါ့လို႔ ဆင္ေျခေပးၿပီး ေရးေတာ့တယ္ ဗ်ာ ။ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတဲ့ စကားမ်ားေၾကာင့္ ကိုေက်ာ္မိုးမွ " ညီေလးေရ မင္းေျပာတဲ့စကားက္ုိနားေထာင္ရမွာလား ငါေျပာတဲ့စကားကို မင္းနားေထာင္မွာလားဟုေမးေလသည္ " ။

ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ ခင္ဗ်ားတို႔ အဖိူးႀကီးေတြက မသိလို႔ေမးပါတယ္ဆ္ုိမွ ဟိုအေၾကာင္းေျပာလိုက္ ဒီအေၾကာင္းေျပာလိုက္နဲ႔ လိုရင္းကိုမေရာက္ေတာ့ဘူး .......။ထိုအခါမွ ကိုေက်ာ္မိုးက ေတာ္ပါေတာ့ေမာင္မင္းရယ္ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဴးစလံုးေရးစပၿပီဟ လိုေျပာကာ.......
ဟိုး........လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ကိုးဆယ္ေလာက္ေပါ့ကြာ ငါတို႔ေနတဲ့ ရြာကေလးဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေျမၿမိျခင္းကို ခံခဲ့ရတယ္ လို႔
စတင္ကာေျပာပါေတာ့တယ္ ။ ကိုေက်ာ္မိုးကေတာ့ စလုပ္လိုက္တည္းက တလြဲေတြ ခ်ည္းပဲ ။ ရြာက္ုေျမၿမိဳတယ္ဆ္ိုတာ ဘယ္က်မ္းဂန္ ဘယ္စာေတြထဲမွာမွ က်ဳပ္မေတြ႔ဖူးဘူးလို႔ေျပာလိုက္တဲ့အခါ "ဟ" ငတံူုးရ ရြာမွာလူေတြေသရင္ သခ်ိၤဳင္းကုန္းပို႔ရတယ္ေလကြာ ေလလက္ေတာရြာေတြဆ္ိုေတာ့ သၿဂိဳလ္ တယ္ဆ္ုိတာ အ႐ွိသေလာက္႐ွားတယ္ ၊ အုတ္ဂူသြင္းရင္သြင္း မသြင္းရင္ တြင္းတူးေျမျမႇဳပ္တဲ့ ဓေလ့ဆိုတာ႐ွိတယ္ ။ ငါတို႔ရဲ႕ရြာေလးက ေမြးဖြားတဲ့ လူဦးေရထက္ ေသဆံုးေနၾကတဲ့လူဦးေရက ပိုမ်ားေနၾကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အုတ္ဂူေတြ ေျမပံုေတြ မ်ားလာတာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါတို႔ရြာကေလး ဖ်က္ပစ္ရတဲ့အဆင့္ထိျဖစ္သြားတာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ကြာ ငါတို႔ရဲ႕ရြာကေလး ဖ်ကျပစ္ရ တဲ့ပထိျဖစ္သြားတယ္၊ အဲ့ဒါကို ေျမၿမိဴတယ္လို႔ေခၚတယ္ကြ လို႔စိတ္မေကာင္းေသာ ပံုစံျဖင့္ေျပာျပေနပါတယ္ ။

ကြၽန္ေတာ္ကလည္း တကယ္လား ကိုေက်ာ္မိုးရယ္ လို႔ေမးလိုက္ပါ
တယ္ ။ ထိုအခါကိုေက်ာ္မိုးမွ တကယ္ေပါ့ကြာဟု ျပန္ေျဖလေသည္ ။ ပံုျပင္ဆိုတာ ပံုျပင္လိုပဲ နလည္တာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ ညီေလးရာလို႔ ေျပာရင္း တဟားဟားရယ္ေမာေနျပန္ပါတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ့္မွာေတာ့ဗ်ာ တကယ္ေအာင့္ေမ့လို႔ နားေထာင္လိုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္မေကာင္းတဲ့လူႀကီးပဲ ၊ ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အလွည့္ေရာက္ၿပီ ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပမယ္ " ဟုတ္ေသာ္မ႐ွိ ႐ွိေသာ္မဟုတ္ တဲ့ဗ် ကိုမိုးေက်ာ္တလွည့္ နားေထာင္ေပးအံုးလို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဇာတိျဖစ္တဲ့ ရြာကေလးဟာ ဧရာဝတီတိုင္း ဖ်ာပံုခ႐ိုင္ အမာၿမိဳ႕နယ္ ဘဂၤလားပင္လယ္ကမ္းစပ္ေလးမွာ တည္႐ွိေနတာပါ ။ ထိုရြာကေလးကို ကန္အိုင္ ရြာလို႔ေခၚဆ္ုိၾကပါတယ္ ။ ပင္လယ္နဲ႔နီးတဲ့
အတြက္ ညဘက္ေတြဆိုရင္ ေသာင္ကမ္းစပ္မွ လိႈင္းဂယက္႐ိုက္ခတ္သံတို႔ကို အတိုင္းသားၾကားေနရပါတယ္ ။ ဘဝသစ္ရြာကေလးရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ မ်ားကို႐ွင္းျပဖို႔ပင္ အလြန္ခက္ခဲပါတယ္ ။ ေ႐ွးဘိုးဘြားမ်ားအစဥ္အဆက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာကေလးရဲ႕ ထူးျခားခ်က္မ်ား ကို အမ်ိဴးမ်ိဳး သံူုးသပ္ေလ့လာခဲ့ၾကပါတယ္ ။

ရြာရဲ႕အေ႐ွ႕ဘက္တည့္တည့္မွာ သစ္ပင္ႀကီးေတြနဲ႔ ေသာင္ကမ္းစပ္ေတြနဲ႔ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ ၊ အေ႐ွ႕ ေတာင္ဘက္မွာ ေလွ်ာ္ေတာေတြ ၊ ေတာင္ဘက္မွာ ေခါင္းေျမာင္းေတြနဲ႔ ဓနိေတာ သစ္ေတာတြ ၊အေနာက္ေတာင္ဘက္မွာ အမာၿမိဳနဲ႔နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာကေလး အစပ္ ၿမိဳ႕အဝင္မွာတည္ထားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆာင္ဆန္းေၾကး႐ုပ္ထုႀကီး ။ အေ႐ွ႕ေျမာက္ဘက္မွာ တယ္ပင္ဆပ္ရြာ စသျဖင့္ ဝန္းရံထားပါတယ္ ။အရင္တုန္းကဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာေတြ ဘက္မွာ ဂမၻီရ ေတြ စုန္းေတြန္ေတြ ေဗဒင္ေတြဟာ အေတာ္ေလးက္ို က်ယ္ျပန္႔ခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဂမၻီရ ဆရာမ်ား ေဗဒင္ဆရာမ်ားက သူတို႔အသံုးျပဳတဲ့ ေဗဒင္ အစီအမံေတြ အသံူးျပဳၿပီး တနည္းတစ္ဖံု စီမံထားတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္ ။ ျမန္မာ အကၡရာ သံူးဆယ့္သံူးလံူး မွာအစျဖစ္တဲ့ "က " ကလည္းထူးထားသလို အဆံုးစာလံုးျဖစ္တဲ့ "အ " ကိုလည္း အသံုးျပဳထားျပန္ပါတယ္ ။

အပိုင္း(၂)တြင္ဆက္ရန္

ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ပထမဆံုး ဝတၱဳတိုေလးကို ဆက္လက္အားေပးၾကပါအံုး
ခင္ဗ်ာ.................

MSC -056
Author - Aumg Ko Oo( Henryba)

22/ 10/ 2017

ဆက္လက္ႀကိဳးစားေရးသားပါအံုးမည္....................