ရုပ္ဆိုးသူ

တစ္ခါတုန္းက အိႏၵိယနိုင္ငံ နယ္နမိတ္ နယ္စြန္နယ္ဖ်ား ေဝးလံေခါင္းပါးေသာ အရပ္ေဒသရွိ ရြာေလးတစ္ရြာတြင္ စုန္းမဟု ယိုစြတ္ခံရေသာ ရုပ္ဆိုးမေလး တစ္ဦး ရွိေလသည္ ။

ဇာတ္နိမ့္ ဇာတ္ျမင့္ ခြဲျခားမႈ႕ ျမင့္တက္ေသာ အိႏၵိယနိုင္ငံတြင္ သူကဲ႔သို ့ ရုပ္ဆိုးသူ တစ္ေယာက္မွ မရွိေသာရြာကေလးတြင္ တစ္ရြာလံုးရဲ႕ အနိုင္က်င့္ ေစာ္ကားမႈ႕ကို ခံယူရင္း စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲ စြာနဲ႕ အထီးက်န္စြာ ေနထိုင္ခဲ႔ေလသည္ ။
စကားေျပာဖက္ အေဖာ္ဆိုသည္မွာ ေဝးလို႕ သူမကို ျမင္မိလ်ွင္ လာဘ္တိတ္သည္ နမိတ္မေကာင္းေတာ့ဟု အယူရွိသျဖင့္ ဂဲမ်ားျဖင့္ ဝိုင္းပစ္ျခင္း တုတ္ျဖင့္ ရိုက္ႏွက္ျခင္း တို႔ေႀကာင့္ လူျမင္လ်ွင္ ေျပးပုန္းေနရေလသည္ ။ သူမ၏ စကားေျပာဖက္ အေဖာ္မွာ သစ္ပင္ ေကာင္းကင္ႏွင့္ ငွက္ကေလးမ်ားသာ ရွွိေလသည္ ။ရြာ၏အျပင္ဖက္ သခ်ိဳ ၤဳင္းပ်က္ႀကီးအစြန္းတြင္ အမိုးအကာ ခေနာ္နီခေနာ္နဲ ႔ ေလးတိုင္စင္ ေလးျဖင့့္္ အိမ္ဟုဆိုေသာ္လည္း အိမ္ပံုစံႏွင့္မတူပဲ သစ္ကိုင္းသစ္ခက္မ်ားျဖင့္သာ ကာရံထား၍
ေလဒဏ္ မိုးဒဏ္ကို ခံနိုင္ရည္မရွိေသာ ေျမတဲအိမ္ေလးသာ ျဖစ္သည္ ။ အိမ္ေလးအတြင္း၌ ေျမက်င္းတူးလ်ွက္ အေနဆင္းရဲ အစားဆင္းရဲစြာျဖင့္ ေနထိုင္ခဲ႔ေလသည္ ။
သူမေနထိုင္ရာသို ့ မည္သူမ်ွ မလာသကဲ႔သို ့ ေဘးဖက္တြင္ ေတာေခါင္ေခါင္သာ ရွိေတာ့သည္ ။မိမိ တစ္ဦးတည္းပိုင္ ေတာလမ္းေလးမွ တဆင့္ ရြာသူရြာသားမ်ားကို ေရွာင္လြဲ၍ သြားလာရသည္ ။
သခ်ိ ၤဳင္းအစပ္ ေတာစပ္ကေလးမွာပင္ စားပင္ေလးမ်ားစိုက္ပ်ိဳး၍
ေသာ္လည္းေကာင္း ေတာအတြင္းမွ တိရိစ ၦာန္ေလးမ်ား ေထာင္ဖမ္း၍ေသာ္လည္းေကာင္း အသက္ဆက္ရွင္ရေလသည္ ။

၎ရြာေလးသည္ ျမိဳ႕ျပႏွင့္ အလွမ္းေဝးသကဲ႔သို ့ ရြာမွာေမြးျပီး ရြာမွာေခါင္းခ်ႀကေသာ ဘိုးဘြားမ်ားသာ ရွိေလသည္ ။ ျမိဳ႕ဆိုသည္မွာ ၎တို႕ႏွင့္သက္ဆိုင္ျခင္းမရွိေသာ သြားလာ၍မရနိုင္ေသာ ေနရာ တစ္ခုဟု မွတ္ထင္ထားျကသည္ ။ အမ်ားစုက ျမိဳ႕ဟူသည္ပင္ မသိရွိႀကေပ ။ ရြာ၏ အေနာက္ေျမာက္ဘက္တြင္ ျမစ္တစ္ခု ရွိျပီး ျမစ္၏အလြန္ ေတာအုပ္ႀကီး တစ္ခုကလြဲ၍ ေတာင္မ်ား ပတ္လည္ဝိုင္းထားေသာ ရြာကေလးသာ ျဖစ္သည္ ။ မည္သူမ်ွ ေတာအုပ္ကို ေက်ာ္၍ မသြားဖူးႀကေသာေႀကာင့္
ေတာအုပ္အလြန္တြင္ ဘာရွိမွန္းပင္ မသိႀကေပ ။သားေကာင္ ရွာတတ္ေသာ လူတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ သစ္ခုတ္ႀကသူမ်ားပင္လ်ွင္ ေတာ၏အဆံုးထိိ ေရာက္ဖူးျခင္းမရွိ ။ထိုမ်ွေခါင္ေသာ
ရြာကေလးတြင္ ရွားရွားပါးပါး လာေသာ ဧည့္သည္ တစ္ဦးသာ ရွိသည္ ။ အိႏၵိယဘုရင္၏ အေကာက္ဝန္ထံတြင္ အမႈ႕ထမ္း ေနေသာ လူရြယ္တစ္ဦးသာ အခြန္ေကာက္ရန္ လာေလ့ရွိသည္ ။ အေကာက္ခြန္ အမႈ႕ထမ္းပင္လ်ွင္ ၁ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ ရိကၡာအျပည့္အစံုျဖင့္ ျမင္းကိုစီးလ်ွက္ အခြန္လာေကာက္ေလ့ရွိသည္ ။ရြာ၏ လူဦးေရ အတိုးအေလ်ာ့ ဆန္စပါး အထြက္ႏႈန္း ကူးစက္ေရာဂါ ရွိမရွိ မႏွစ္ကနဲ႕ ဒီႏွစ္ ကြာျခားမႈ႕ စသည့္ စာရင္းမ်ား လာေကာက္ေလ့ရွိသည္။အခြန္ လုပ္ငန္းျပီးစီးပါက ရြာသူႀကီးအိမ္တြင္ နားနားေနေန ေနျပီးမွ ျပန္သြားေလ့ရွိသည္ ။ ေရာက္တဲ႔အခါမ်ားတြင္ ေတာပစ္ ထြက္ေလ့ရွိသည္ ။ သူတစ္ေယာက္သာ ထိုရြာ၏အထူးဧည့္သည္ပင္ျဖစ္သည္ ။

အေကာက္ခြန္ အမႈ႕ထမ္းေလ ခရီးအတြက္ စဥ္းစား မိသည္က ဒီႏွစ္ ေတာေကာင္သား မ်ားမ်ားရဖို ့ စိတ္ေစာေနမိသည္ ။ မႏွစ္က ရရွိေသာ ေတာေကာင္ အေရအတြက္နည္းသျဖင့္ မိတ္ေဆြမ်ားကို လံုလံုေလာက္ေလာက္ မေပးရ၍ အားမလိုအားမရျဖစ္ေနမိသည္ ။
ခရီးထြက္ရတာကို ႀကိဳက္သည္ ။
နမို ့ဆို႕ စာရြက္စာတမ္း အထုပ္ေတြ တစ္ထုပ္ျပီးတစ္ထုပ္ ရံုးမွအိမ္ အိမ္မွ ဘူတာ ဘူတာမွ ရံုး သံသရာ လည္ေနသျဖင့္ စိတ္ညစ္ရသည္ ။ တစ္ခါတစ္ေလ နယ္ခရီးထြက္ရတာေတာ့ ရွိသည္ ။သို ့ေသာ္ ဒီခရီးေလာက္ ေဝးလည္းမေဝး ႀကာလည္းမႀကာ သူ ့အတြက္ေတာ့ တစ္ႏွစ္တစ္ေခါက္ ေတာလည္ထြက္ခြင့္ ရလိုက္သလိုပင္ ။

ေနမဝင္ခင္ ရြာကိုေရာက္မွျဖစ္မည္ ေတာေကာင္မ်ား က်င္လည္ က်က္စားတတ္ေသာေႀကာင့္ ေတာထဲတြင္
ေနဝင္သြားလို ့ မျဖစ္ေသး ။ ျမစ္ကို ေရာက္မွ စိတ္ခ်ရမည္ ထို ့ေႀကာင့္ သူအေတြးနဲ႕သူ စိတ္ေလာေနမိသည္ ။ တစ္ႏွစ္တစ္ ေခါက္သာ လာရေသာ လမ္းက သစ္ပင္ႏြယ္ပင္မ်ားျဖင့္ ေရခံေျမခံေႀကာင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ႀကီးထြားေနႀကသည္ ။ ေဟာ ဟိုေရွ႕မွာ ျမစ္ကို ျမင္ရျပီပဲ စိတ္အေမာ သက္သာသြားသည္ ။ ျမစ္ကိုကူးျပီ လ်ွင္ ရြာေရာက္ျပီး ။ မေရာက္တာ ႀကာေတာ့ အျမင္မ်ားက ေျပာင္းလဲေနသည္။ အေျပာင္းအလဲႀကီး မဟုတ္ေသာ္လည္း ျမင္ေနက် မဟုတ္ေတာ့၍ ေရာက္ဖူးပါလ်ွက္ မျမင္ဖူးသလို ထင္ေနရသည္ ။ ျမစ္ကို ကုန္းေပၚမွ လွမ္းႀကည့္ရင္း ကူးလို ့အဆင္ေျပမဲ႔ေနရာ ရွာႀကည့္လ်ွက္ တစ္ဖက္ကမ္းကို လွမ္းႀကည့္မိသည္ ။
မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးေနသည္ ။ '' အင္း ငါလည္း ရြာထဲ မဝင္ခင္ ေရခ်ိဳးဦးမွ'' ခရီးရွည္ လာခဲ႔ရသျဖင့္ ေရစီးသံႀကား တာနဲ႕တင္ လန္းဆန္းသြားသလို ခံစားရသည္ ။ ေႏြဦးရာသီမို႕ ျမစ္ေရက်ခ်ိန္ သဲေသာင္ျပင္က က်ယ္ဝန္းလွသည္ ။ လူတင္မဟုတ္ ျမင္းလည္း ခရီးပန္း၍ အားအင္ေလ်ာ့ျပီထင္ အေတြးျဖင့္ လိုက္ေမ်ာ္ႀကည့္ရင္း တဖက္ကမ္းမွ
ေရခ်ိဳးဆင္းေနေသာ မိန္းမပ်ိဳကို လွမ္းေမ်ာ္ႀကည့္မိသည္ ။ '' အလို ဘယ္လိုပါလိမ့္ '' ေမွာင္ရီပ်ိဳဖ်မို ့ မ်က္စိအျမင္မွားေလသလား သို႕တည္းမဟုတ္ အေတြးမဆံုးခင္ ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ မိန္းမပ် ိဳကို အံႀသမွင္သက္ေနမိသည္ ။ တမူထူးျခားတာေတာ့ အမွန္ပင္ ေနပါေစေလ ရြာထဲေရာက္ရင္ သိရမွာပဲ ခုေတာ့ လန္းဆန္းသြားဖို႔က အဓိကပဲ ဟု စဥ္းစားရင္ ေရထဲဆင္းလာခဲ႔ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ လူသြား လမ္းေလးရွိရာမွ တဆင့္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ရြာထဲသို႔ ဝင္လာခဲ႔ ေတာ့သည္။

ဆက္ရန္အတြက္

(…… ေမ် ာ္ ……)

Write by MyintAungNaing
------
@myintaungnaing