Hi there
Were are myanmar
ဒါေပမယ့္လည္း ထိုင္းစာေလ့လာလိုက္ပါေသးတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ျမဝတီ အိမ္မွာေရခဲ ေပါ့ဗ်။ကြၽန္ေတာ္စေရာက္တုန္းကေတာ့ သိပ္မေရာင္းရဘူးဗ်။ေရာင္းသမား မ႐ွိတာလဲပါမွာေပါ့ေလ။ေနာက္ပိုင္းအေတာ္ေရာင္းရတယ္။တစ္ေန႔ ၁ေသာင္းခြဲ ႏွစ္ေသာင္းေလာက္ရတယ္ဗ်။ကြၽန္ေတာ့ ဦးကေတာ့ ကားနဲ႔ အျပင္မွာ ေရခဲ ေအာ္ဒါ လိုက္ပို႔ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အိမ္မွာေရာင္း။အဆင္ေျပလို႔ေပါ့ဗ်။ကြၽန္ေတာ္လည္းသူ႔ ေရခဲႀကီးပဲေရာင္းေနရေတာ့ အျပင္လဲမသြားရေတာ့ ေနာက္ၿပီး မိုးတြင္းလည္းေရာက္ၿပီဆိုေတာ့ အိမ္ျပန္ဘို႔
ေျပာတာေပါ့။ေနာက္ျပန္လာမယ္ေပါ့ေလ။အဲ့ဒါေပးမျပန္ဘူး မျပန္နဲ႔တဲ့ ဟား ကြၽန္ေတာ္က မိန္းကေလး မွ မဟုတ္တာ အိမ္တြင္းပုန္း မလုပ္ႏိုင္ဘူးေလ။အဲ့ဒါနဲ႔ အေမကိုဖုန္းဆက္ၿပီးေျပာတာေပါ့။အိမ္ျပန္မလို႔ေျပာတာေပးမျပန္ဘူးေလ။အဲ့ဒါဘယ္လိုေျပာလိုက္ၾကလဲမသိဘူး
ေနာက္ေတာ့ျပန္ခ်င္ရင္ျပန္တဲ့။
ျမဝတီ မွာ ၅ ေလာက္လ ေနျဖစ္သြားတယ္ေပါ့ဗ်။
အဲ့ဒီ ေနာက္ပိုင္းမသြားျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
တစ္ခုေျပာခ်င္တာက ကြၽန္ေတာ့ ဘဝ ကိုကြၽန္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့ပံုစံလုပ္ခ်င္တာဗ်။လိုခ်င္တဲ့ပံုစံမျဖစ္ခဲ့ဘူးဗ်။ကြၽန္ေတာဘဲအသံုးမၾကခဲ့တာလား မစဥ္းစား မဆင္ျခင္တတ္တာလားေတာ့ မသိဘူး။
ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုစဥ္းစားတတ္လာလဲဆိုတာ ဆက္ဖက္ၾကည့္ဗ်။
အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ မိုးတြင္းလည္းေရာက္ေနၿပီဆိုေတာ့
မိုးရြာလိုက္ ေနပူလိုက္ေပါ့ အေမက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းျခံမွာ အစီးလွ်ီး
တယ္ေလ။အေမကို ဝိုင္းကူေပါ့ဗ်။တစ္ခုေတာ့႐ွိတယ္ အေမသာ အစီးလွ်ီး တတ္သာ ကြၽန္ေတာ့ မလွ်ီးတတ္ဘူး ဗ်။အေဖ ဆိုင္ကယ္ျပင္တတ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္ မတတ္ဘူး။မိဘ ပညာအမြ မ႐ွိဘူးေပါ့ဗ်ာ။
အဲ့လိုနဲ႔ အေမ ဝိုင္းကူရင္း ေဆာင္းတြင္းေရာက္လာတာေပါ့ဗ်ာ။
အဲ့မွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းေလွကားလာလုပ္တဲ့ ပန္းရန္ အဖြဲ႔နဲ႔ ဆံုေတာ့ အလုပ္လည္းမ႐ွိတာနဲ႔ စိဝင္စား လာျပန္ေရာ။
ပင္ပန္းေပမယ့္ ဝင္ေငြေကာင္းတာကိုးဗ်။
အဲ့ဒါနဲ႔ အဖေျပာေရာ ဝင္လုပ္မလားတဲ့ ငါေျပာေပးမယ္တဲ့။ကိုယ္လည္းအလုပ္မ႐ွိဘူးဆိုေတာ့ လုပ္မယ္ေပါ့။အဲ့မွာဝင္လုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းကဆင္းရဲေတာ့ အၾကမ္းပဲရတယ္ေလ။
အခုစာေရးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပန္းရန္ လုပ္ေနပါေသးတယ္ဗ်။
ဘယ္အလုပ္မွ စြဲစြဲျမဲျမဲ မ႐ွိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ အခု ပန္းရန္ အလုပ္မွာ ၅ႏွစ္ေလာက္႐ွိေတာ့မယ္ဗ်။
ဆက္ေရးပါမယ္
မၿပီးေသးဘူးဗ်။
ပန္းရန္ အေတြ႔ အၾကံဳနဲ႔ internet ေပၚမွာ ေငြ႐ွာနည္း ဘယ္လိုသိလာလည္းဆိုတာေျပာျပအံုးမယ္ဗ်။
ကြၽန္ေတာ့ ဘဝက သူမ်ားေတြလို ေပ်ာ္စရာမေကာင္းဘူးဗ်။