မီးရထားလမ္းေဘးကျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕..ထိုျမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ပရိယတၱိစာသင္တိုက္ေလးတစ္ခုတြင္ ပထမတန္းေျဖဆိုေနေသာရဟန္းပ်ိဳေလးတစ္ပါးရွိေလသည္။
ရဟန္းပ်ိဳေလးသည္ တုပ္ေကြးဖ်ား ဖ်ားေနသျဖင့္ ဆြမ္းခံမထြက္ႏိုင္သည္မွာ သံုးရက္ပင္ရွိခဲ့ျပီ။ယေန႔နံနက္ေတာ့ ေနထိုင္ေကာင္းလာသျဖင့္ ထိုင္ဆြမ္းခံေတာ္မူရန္ စာသင္တိုက္ကေလးမွ ၾကြလာခဲ့ေပျပီ....။ စာသင္တိုက္ႏွင့္ ငါးလမ္းေက်ာ္ေလာက္တြင္ ထိုင္ဆြမ္းၾကြေနက် အဘိုးအိုႏွင့္ အဖြားအိုတို႕ ႏွစ္ဦးတည္း ေနထိုင္ၾကေသာ အိမ္အိုၾကီးတစ္လံုးရွိေပသည္။ ရဟန္းပ်ိဳေလးလည္းထံုးစံအတိုင္း ပထမဦးဆံုး ၀င္ေနက် အဘိုးအို တို႕အိမ္ကို ဆြမ္း၀င္ခံလိုက္ေလသည္။အိမ္ၾကီးကတိတ္ဆိတ္လွ်က္...။အဖြားအိုကား တုပ္ေကြးမိလ်က္ဖ်ားေနျပီးေစာင္ၾကမ္းေလးတစ္ထည္ ျခံဳလႊမ္းလွ်က္ အိပ္ယာထက္၀ယ္ပက္လက္။ အဘိုးအိုကားေစာင္ၾကမ္းေလးျခံဳလွ်က္ အဖြားအိုနားတြင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္လွ်က္ျပဳစုေန၏...။
"ဒကာၾကီးနဲ႔ ဒကာမၾကီးတို႕ ေနထိုင္မေကာင္းၾကဘူးထင္တယ္။ဦးဇင္းလဲ သံုးရက္ေတာင္ တုပ္ေကြးမိသြားလို႕ဆြမ္းခံမၾကြႏိုင္တာေလ။" ရဟန္းပ်ိဳေလးက ထိုင္ေနၾကေနရာတြင္ ျငိမ္သက္စြာ ၀င္ထိုင္လွ်က္ စကားစတင္ေျပာျခငး္ျဖစ္သည္။
အဘိုးအို က ဦးဇင္းေလးအား လက္အုပ္ခ်ီလွ်က္ "မွန္လွပါဘုရား ၊ ဦးဇင္းရဲ့ ဒကာမၾကီးေရာ ၊ တပည့္ေတာ္ပါ ႏွစ္ေယာက္လံုးျပိဳင္တူဖ်ားၾကတာ။တပည့္ေတာ္က ဒီေန႔မွသက္သာစျပဳတာပါဘုရား။ဒီေန႔ေတာ့ ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဦးဇင္းေလးရယ္" ဟုအဘိုးအိုမွ ၀မ္းနည္းစြာေျပာေလွ်ာက္ေလသည္။
"ဒကာမၾကီးေရာ ဒကာၾကီးေရာ စားလို႕ေရာေကာင္းၾကရဲ့လား..။ဘာေတြမ်ားစားေနၾကလဲ။"
"တပည့္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး ဆန္ျပဳတ္ပဲ ေသာက္ၾကပါတယ္ဘုရား ၊ဦးဇင္းေလး ဒကာမၾကီးကေတာ့ ၾကက္သြန္ေၾကာ္စားခ်င္တယ္လို႕ေျပာတယ္။တပည့္ေတာ္လည္း မနက္ထဲက အေၾကာ္သည္ကိုေစာင့္ေနတာ ၀ယ္ေကၽြးမလို႕ကို ။ေပၚကိုမလာတာဘုရား။"
ရဟန္းပ်ိဳေလးသည္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားေလသည္။သူတို႕မွာ သားေထာက္သမီးခံကမရွိရွာ။ ဒကာမၾကီးစားခ်င္ေသာ ၾကက္သြန္ေၾကာ္ကိုရွာၾကံေပးရန္ ရဟန္းပ်ိဳေလး၏ စိတ္ထဲတြင္ ဆႏၵမ်ား တဖြားဖြားေပၚေပါက္လာေပသည္။ မိမိ၏ ပထမဆံုးဆြမ္းလွဴၾကေသာအလွဴရွင္မ်ားျဖစ္ၾကေပသည္။ ေက်းဇူးရွင္ ဆြမ္းေလာင္းေနၾကေသာ အဘိုးအို အဖြားအိုမို႕ စိတ္ထဲတြင္ မေကာင္းလွ။အဘိုးအို အဖြားအိုတို႕အိမ္ကေန ႏႈတ္ဆက္ျပီး ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ရဟန္းပ်ိဳေလးသည္ ရထားလမ္းႏွင့္ ကားလမ္းဆံုသည့္ေနရာတြင္ရွိေသာ အေၾကာ္ေရာင္းသည့္ဆိုင္တဲၾကီး ဆီသို႕ ဦးတည္ျပီးထြက္ခဲ့သည္။မိမိ ဆြမ္းခံၾကြေနေသာလမ္းေၾကာင္းျဖစ္၍ ထိုအေၾကာ္တဲၾကီးအား ရွိမွန္းသိ၏။တစ္ခါမွေတာ့ ထိုအေၾကာ္တဲၾကီးတြင္ ဆြမ္းမခံဘူးေပ။ထိုအေၾကာ္တဲၾကီးကား ဤျမိဳ႕ေလးတြင္ တစ္ေန႔လံုးေရာင္းျပီး ညရွစ္နာရီခန္႔မွသိမ္းေသာ အေၾကာ္ဆိုင္ၾကီးျဖစ္သည္။လက္လီလွည့္ပတ္ေရာင္းေနေသာ အေၾကာ္သည္ေလးမ်ားကို လက္ကား ေဖာက္သည္ေပးေနသည့္ အေၾကာ္တဲၾကီးျဖစ္၏။ရဟန္းပ်ိဳေလးသည္ကား ၾကက္သြန္ေၾကာ္ အလွဴခံရန္ အေၾကာ္ဆိုင္တဲၾကီးေရွ႔တြင္ အိေျႏၵရရ ျငိမ္သက္စြာ ရပ္၍ ဆြမ္းခံလိုက္၏။ထိုစဥ္....
"ဘုန္းၾကီးေတြကလည္း အလိုက္ကိုမသိဘူး။တစ္ပါးျပီးတစ္ပါးလာေနၾကတာပဲ။ဒီမနက္တင္ (၁၀) ပါးမကေတာ့ဘူး။ဒီမွာ အလုပ္ကရႈပ္ရတဲ့ၾကားထဲ"အေၾကာ္သည္မိန္းမၾကီး၏ စကား ဤသို႕ထြက္လာေပ၏။ရဟန္းပ်ိဳေလးမ်က္ႏွာညိႈးေခ်ျပီ။ဆိုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးၾကီးကား အလုပ္ရႈပ္ေနသျဖင့္ အေၾကာ္မေလာင္းေပ။ရဟန္းပ်ိဳေလးစိတ္ႏွလံုးညိွဳးငယ္စြာျဖင့္ ဆက္ၾကြရေပျပီ။ခနဆက္ေလွ်ာက္ျပီးေသာ္...
"ဦးဇင္းေလး..ဦးဇင္းေလး...ရပ္ေတာ္မူပါဦးဘုရား။"
ရဟန္းပ်ိဳေလး၏ေနာက္မွ ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္လာေသာ အေၾကာ္သည္မေလး၏အသံပင္။
"တပည့္ေတာ္ အေၾကာ္ေလးေလာင္းလွဴခ်င္လို႕ပါဘုရား။ဟိုအေၾကာ္ဆိုင္ကမိန္းမၾကီးေျပာလိုက္သံကို တပည့္ေတာ္ၾကားတယ္ဘုရား။တပည့္ေတာ္က သူ႕ဆီကေန ေဖာက္သည္ယူေရာင္းတဲ့ အေၾကာ္သည္ပါ ဘုရား။တပည့္ေတာ္လဲ စိတ္ထဲမေကာင္းဘူးဘုရား။"
ေျပာလည္းေျပာရင္း အေၾကာ္သည္မေလးကသူ႕ဗန္းထဲကအေၾကာ္ေတြကို ယူေန၏။
"ဒကားမေလး ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ၾကက္သြန္ေၾကာ္လွဴေစခ်င္ပါတယ္"
" ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။တပည့္ေတာ္ၾကက္သြန္ေၾကာ္ပဲလွဴပါ့မယ္ဘုရား" ဟုအေၾကာ္သည္မေလးမွေျပာကာ ၾကက္သြန္ေၾကာ္ ငါးခ်ပ္ကို ပလတ္စတစ္အိတ္ငယ္ျဖင့္ထုတ္၍ ဦးဇင္းပ်ိဳေလး၏ သပိတ္အတြင္းသို႔ထည့္ကာ ဆပ္ကပ္ေလာင္းလွဴလိုက္၏။
ဦးဇင္းေလးက "ဒကာမေလး အရမ္း ကုသိုလ္ေတြရသြားပါျပီ။ ဦးဇင္းရဲ့ အမိ အဖ လိုျဖစ္ေနတဲ့ ဒကာ၊ ဒကာမၾကီးေတြကို ဒီအေၾကာ္ေလးေတြ ျပန္စြန္႔မွာပါ။ေနမေကာင္းတဲ့သူအတြက္ ဓါတ္ဆာပါ ဒကာမေလး။ဦးဇင္းလည္း ေက်ာင္းကိုျပန္ေရာက္ရင္ ဒကာမေလးအတြက္ ေကာင္းေသာလာျခင္းေတြျဖစ္ေစဖို႕ ဆုေတာင္းေပးပါ့မယ္"
"ဦးဇင္းေလး ဘယ္ေက်ာင္းမွာ သီတင္းသံုးပါလည္း ဘုရား"
"ဟိုနားက ေအာင္ ဆိုတဲ့ ပရိယတၱိစာသင္တိုက္ကပါ"
ရဟန္းပ်ိဳေလးကား အေၾကာ္ရျပီးေသာ္ အခ်ိန္လည္းလင့္ေနျပီျဖစ္၍ ဆက္လက္ဆြမ္းမခံေတာ့ပဲ ေနာက္သို႕ျပန္ၾကြေလသည္။မိန္းမပ်ိဳေလးလည္း အေၾကာ္ဗန္းေလးကိုခ်၍ ဦးသံုးၾကိမ္ရွိခိုးကာ ေနာက္တြင္က်န္ရစ္ေနခဲ့ေလ၏။ရဟန္းပ်ိဳေလးသည္ စိတ္ႏွလံုးရႊင္ျပစြာျဖင့္ စိတ္လက္ေပါ့ပါးကာ ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္ေနသည့္ အဘိုးအို ၊ အဖြားအိုတို႕ ၏ အိမ္အိုၾကီးသို႕ ျပန္ၾကြလာေတာ့၏။အိမ္သို႕ေရာက္ေသာ္ အဘိုးအိုတို႕ဇနီးေမာင္ႏွံသည္ ရဟန္းေလးစြန္႔ေသာ အေၾကာ္ထုပ္ေလးအား ၀မ္းပမ္းတသာလက္ခံယူလွ်က္ ထိုင္ကန္ေတာ့ၾက၏။ ရဟန္းပ်ိဳေလးကိုကား ဆုေတြလည္းေပးလိုက္ေသး၏။ဦးဇင္းေလးသည္ ေက်ာင္းေရာက္လွ်င္ ဆြမ္းဘုဥ္းမေပးေတာ့ပဲ ထန္းလွ်က္ႏွင့္ ေရေႏြးၾကမ္းကိုဘုဥ္းေပးျပီးလွ်င္ အေၾကာ္သည္မေလးအတြက္ ဆင္းရဲတြင္းမွလြတ္ေစရန္ဘုရားရွင္အားတိုင္တည္၍ ဆုေတာင္းေပးေလသည္။အေၾကာ္သည္မေလးအတြက္ ဆုေတာင္းျပီးသည့္ေနာက္တြင္ အဘိုးအို၊ အဖြားအိုတုိ႕လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ က်န္းက်န္းမာမာျဖစ္ေစရန္ ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္၍ ဆုေတာင္းေပးျပန္သည္။
ထိုသို႕အျဖစ္အပ်က္မ်ားျဖစ္ျပီးသကာလ လကုန္ျပီးႏွစ္ရက္ေလာက္ေနေသာအခါ ညေနေစာင္းအခ်ိန္ (၅) နာရီထိုးခန္႔တြင္ ဦးဇင္းေလးအားအေၾကာ္လွဴခဲ့ေသာ အေၾကာ္သည္ မိန္းမပ်ိဳေလးသည္ အ၀တ္အစားမ်ား သစ္လြင္စြာျဖင့္ ေအာင္ ပရိယတၱိစာသင္တိုက္၀န္းထဲသို႕ ျပံဳးရႊင္စြာေလွ်ာက္လွမ္းလာေလသည္။သူမသည္ ၾကက္သြန္ေၾကာ္လွဴလိုက္ေသာရဟန္းပ်ိဳေလး၏ပံုပန္းကိုေျပာျပ၍ စံုစမ္းေမးျမန္းေလသည္။ဘြဲ႔မေမးထားမိေသာေၾကာင့္ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာသြား၏။ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရွင္သာမေဏ ေလးမ်ားက ရဟန္းပ်ိဳေလးထံသို႕ အေၾကာ္သည္မိန္းမပ်ိဳေလးအား ေခၚေဆာင္လာခဲ့ေလသည္။
အေၾကာ္သည္မေလးက " တပည့္ေတာ္မကို မွတ္မိလားဘုရား။"
"မွတ္မိပါတယ္ ဒကာမေလး။ဦးဇင္းကိုအေၾကာ္လွဴလိုက္တာေလ။ဒကာမေလးအတြက္ေတာင္ ဦးဇင္း ဆုေတာင္းေပးေနတာေက်ာင္းျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ။ခုဘာအတြက္ ဦးဇငး္ကိုေတြ႔ခ်င္ရတာတုန္း"
"တပည့္ေတာ္မ ဦးဇင္းဆုေတာင္းေပးလို႕ထင္ပါရဲ့ဘုရား ... သိန္း(၅၀)ထီဆုေပါက္တယ္ဘုရား။၀မ္းသာလြန္းလို႕ငိုေတာင္ငိုမိတယ္ဘုရား။အရွင္ဘုရားအတြက္ လိုတာသံုးဖို႕ တပည့္ေတာ္မ ၀တၳဳေငြႏွစ္သိန္းလာလွဴတာပါဘုရား" ဟုေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ေငြႏွစ္သိန္းထည့္ထားေသာ စာအိတ္ကို ရဟန္းပ်ိဳေလးေရွ႕တြင္ခ်၍ ကန္ေတာ့ေလ၏။
"ဟုတ္လား ဦးဇင္းဆုေတာငး္ရက်ိဳး၊ ဒကာမေလးလွဴရက်ိဳးနပ္တာေပါ့ ဒကာမေလးရယ္။ လွံထမ္းလာတာသာျမင္ရတာ ကံထမ္းလာတာမျမင္ရေပဘူးဆိုတာ တယ္မွန္သကိုး။" ဟုရဟန္းပ်ိဳေလးက ၀မ္းသာအားရႏွင့္ေျပာေလသည္။ထို႕ေနာက္ဆုေတြတသီၾကီး ဒကာမေလးအား ေပးေတာ္မူ၏။
"တင္ပါ့ဘုရား။တပည့္ေတာ္ ေနာက္လာမယ့္ ဥပုသ္ ေန႔က်ရင္လည္း ဦးဇငး္တို႕ေက်ာင္းတိုက္မွာ အလွဴလာလုပ္ပါအံုးမယ္ဘုရား။
အေၾကာ္သည္မေလး၏ ေစတနာထက္သန္ေနေသာ သဒၶါတရားကို ရဟန္းပ်ိဳေလးက စိတ္ထဲမွခ်ီးမြန္းေနေပ၏။
တစ္ေန႔တြင္ ဦးဇင္းပ်ိဳေလးသည္ ဆြမ္းခံၾကြရာလမ္းတြင္ ယခင္ကေတြ႕ေနက် ၊ ျမင္ေနက် အေၾကာ္ဆုိင္တဲၾကီးကို မေတြ႔ရ ၊ မျမင္ရေတာ့ေပ။ဆိုက္ကားသမားေလးအား ရဟန္းပ်ိဳေလးက ေမးၾကည့္ေသာအခါတြင္ သက္ဆိုင္ရာတို႕က လာေရာက္ဖ်က္သိမ္းသြားေၾကာင္းသိရေပသည္။ဦးဇင္းေလးမွာ စိတ္ထဲမေကာင္းလွ။ " သတၱ၀ါအားလံုး က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ...သေဗၺ သတၱာ ကမၼသကာ" ဟု ရဟန္းပ်ိဳေလးက စိတ္ထဲမွေရြရြတ္၍ ဆြမ္းခံရန္ဆက္လက္ၾကြလွမ္းသြားေလေတာ့သည္....။
ဤစာေလးေရးျဖစ္ျခင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္၏ အဖြားေျပာျပေသာ (အေၾကာ္သည္မေလးႏွင့္ အဖြားမွာအသိမိတ္ေဆြ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေပသည္။) ျဖစ္ရပ္မွန္အေၾကာင္းေလးကို ကိုးကား၍ ေရးျဖစ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။မွန္ေပသည္..ကံဆိုသည္မွာ ေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ေကာင္းတာျဖစ္မည္။မေကာင္းတာလုပ္လွ်င္ မေကာင္းတာျဖစ္ေပမည္။ ကိုယ္ျပဳေသာကံသည္ ကိုယ့္ထံျပန္လာစျမဲပင္။အေၾကာ္သည္ေလးသည္ ဦးဇင္းေလးကိုလွဴေသာေၾကာင့္ ဦးဇင္းေလး၏ ေကာင္းေသာဆုေတာင္းကိုရေပသည္။ ဦးဇင္းေလးသည္ အဘိုးအို ၊ အဖြားအို လင္မယားကို အေၾကာ္လွဴသည္။ထိုလွဴေသာ အလွဴေၾကာင့္ အဘိုးအို ၊ အဖြားအိုတို႕မွ ဆုေတာင္းမ်ားခ်ီးျမွင့္ေပးျခင္းကို ခံရသျဖင့္ အေၾကာ္သည္မေလး၏ အလွဴေငြႏွစ္သိန္း ကို လက္ခံရရွိခဲ့ေပသည္။ အဘိုးအို ၊ အဖြားအိုတို႕သည္လည္း ဆြမ္းလွဴခဲ့ေသာအက်ိဳးေက်းဇူးေၾကာင့္ ရဟန္းပ်ိဳေလး၏ ေစတနာဂရုဏာႏွင့္ ဆုမြန္ေကာင္းမ်ား၊ အဖြားအိုစားခ်င္ေနေသာ ဓါတ္ဆာအေၾကာ္မ်ားကိုရခဲ့ေပသည္။အေၾကာ္မလွဴႏိုင္ေသာ တဲၾကီးဆိုင္ပိုင္ရွင္သည္လည္း တူေသာအက်ိဳးေပးသြားေပသည္။စာဖတ္သူအားလံုးကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါသည္....ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါအံုးမည္...မေမ့ပါႏွင့္ ကံဆုိသည္မွာ.........
စာဖတ္သူမ်ားအားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ...။
ခ်စ္လွစြာျဖင့္....
Author - @zarmanizawlinn
MSC 210
Naypyitaw.
Myanmar.
6/13/2018.
Thank all steemit friends.Good luck.
Congratulations! This post has been upvoted from the communal account, @minnowsupport, by zarmanizawlinn from the Minnow Support Project. It's a witness project run by aggroed, ausbitbank, teamsteem, theprophet0, someguy123, neoxian, followbtcnews, and netuoso. The goal is to help Steemit grow by supporting Minnows. Please find us at the Peace, Abundance, and Liberty Network (PALnet) Discord Channel. It's a completely public and open space to all members of the Steemit community who voluntarily choose to be there.
If you would like to delegate to the Minnow Support Project you can do so by clicking on the following links: 50SP, 100SP, 250SP, 500SP, 1000SP, 5000SP.
Be sure to leave at least 50SP undelegated on your account.
စာေရးဆရာစာေရးေကာင္း။
ေက်းဇူးပါမမေရ။
အေရးအသားေကာင္းလိုက္တာ
တူေသာအက်ိဳးေပးတတ္ပံုကို ထင္းကနဲ႔ျမင္ေအာင္ ေရးျပသြားတာ အရမ္းမိုက္
ဟုတ္မၾကီးတို႕ကိုအတုယူျပီးလိုက္ေရးတာပါဗ်ာ။ခ်ီးက်ဴးတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ေနာက္လည္းအားေပးပါအံုးေနာ္။
ေက်းဇူးပါ
သားေရ..သားေရးတဲ့အခ်က္ေလးတခ်က္ေလာက္သာ..လူေတြလိုက္နာက်င့္ေဆာင္ၾကရင္..ေလာကႀကီးေအးခ်မ္းပါတယ္...။အခုေတာ့..လူေတြဟာ...လူငယ္ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက..မသိၾကဘူး..မသိေတာ့..မလိုက္နာၾကဘူး..။လူႀကီးေတြကေရာ....သိလိုက္တာမွ..ဟိုဖက္ကိုေရာက္လို႔..ပါးစပ္ကေျပာရင္..အနတၱ..။က်င့္ေတာ့..အတၱ။
ဘာေတြမွန္းကိုမသိေအာင္ဘဲေနာ္။ေျပာျပန္ရင္လည္း..ဆရာႀကီးေတြဆိုေတာ့...ခက္သားလား...။
ဟုတ္ပါ့ ဆရာမၾကီးေရ။ထားသင့္တဲ့သူထားခဲ့ရမွာပဲေလေနာ္။ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ဆြဲေခၚလို႕ရတဲ့သူေခၚတာေပါ့။သားတို႕ဘုရားေတာင္ခၽြတ္သင့္တဲ့သူမွခၽြတ္သြားတာဆိုေတာ့ သားတို႕ဘာမွမစြမ္းေဆာင္ႏိုင္တာ ထူးေတာ့မထူးဆန္းပါဘူးေလ။လာအားေပးတာေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ဆရာမၾကီးေရ။က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစဗ်ာ။
ဖတ္ရတာ အားရပါးရပါလား ခိုဇာေရ ေရးႏိုင္တာ အားက်တယ္ကြယ္
ခ်ီးက်ဴးတာေက်းဇူးပါမက္မက္စုေရ။အေရးက်င့္နာေလ တျဖည္းျဖည္းေကာင္းလာမယ္လို႕ထင္တာပဲဗ်ာ။
Congratulation ပါ @zarmanizawlinn
spg1 contest #11 မွာ winner ျဖစ္သြားပါျပီ ...
အေသးစိတ္ကို ေအာက္ပါ link မွာ ဖတ္႐ွဳႏိုင္ပါတယ္
https://steemit.com/myanmar/@steempowergroup1/spg1-supporting-plan-contest-12
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ steempowergroup1 မွ ဆရာမ်ားခင္ဗ်ာ။က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစဗ်ာ။လူသစ္ေတြကိုမ်ားမ်ားေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးႏိုင္ၾကပါေစ။
ေရးသားမႈ တုိးတက္လာပါသည္။ စာနယ္ဇင္းတြင္တုိးႏုိင္ရန္ နဲနဲပုိႀကဳိးစားလုိက္ရင္အဆင္ေျပႏုိင္ပါၿပီ။
ဟုတ္ကဲ့ဆရာ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ဆက္လက္ၾကိဳးစားပါ့မည္ဆရာ။
ရှငျဘုရငျ Louie ရဲ့ Catahoula Leopard ခွေးခွေးရွာအဘို့သန့်ရှင်းသောနွားရဲ့ weddding မှာထွက်ပြေး Bodisatva သို့ရှေးရှု၏ဗုဒ္ဓ-သဘာဝရှိပါတယ်
shngya bhurangya Louie rae Catahoula Leopard hkway hkway rwar a bhhoet san shinn saw nwarrrae weddding mharhtwatpyay Bodisatva shoet shayyshu eat buddh- sabharw shipartaal
King Louie's Catahoula Leopard Dog dog has the Buddha-nature of a fleeing Bodisatva usher at a holy Cow's weddding for the village
အဆိုပါခွေး၏တစ်နှစ်တာ
aasopar hkway eat taitnhaittar