Bir Damla Anı

Arkadaşlar Merhaba,
Kanalıma Hoşgeldiniz...

KAYNAK: Pixabay
Şaka şaka. Öyle bir boş vakit buldum da düşüncelere dalmışken bu platformda maceramın nasıl başladığını anımsamaya başladım. Nasıl ilerlediğimi, neler yaptığımı, neler kazanıp neleri kaybettiğimi ayrıntılarıyla düşündüğüm bir süreçti demek daha doğru olur. Çok yakından bakınca bunları fark edemiyorsunuz. Ama birazcık uzaklaşıp izleyici koltuğuna oturunca her şey tam anlamıyla yerine oturuyor diyebilirim.

Eşimin hamilelik fotoğrafını facebook'ta bile paylaşmamışken burada paylaşıp altına bir şeyler yazdım. Çocuğumun doğumunu buradaki insanlarla paylaştım. Gerçekten acısıyla tatlısıyla değişik günler geçirdim burada.

Eski steemit diyelim, yani bu platformun başlangıcı ile nasıl tanıştım? Kripto paralarla uğraşıyordum zaten. Sonra coinmarketcap sitesinde bir sıralama var. Oradan büyük başlardan itibaren araştırma ve kendimce analiz yaparken steem dikkatimi çekti ve oradan steemit'e doğru bir giriş ile birçoğunuzla tanışmamın ilk adımını atmış oldum.

Kalemime güvenirim, her zamanda güvendim. O yüzden platformu biraz inceledim ve burası tam bana göre dedim. Hatta Türkçe takıntım nedeniyle introduceyourself tag yerine "kendinitanit" gibisinden bir tag kullanarak ilk tanışma yazımı hazırladığımı hatırlıyorum. Daha sonrasında biri yardımcı oldu, öyle seni hiç kimse görmez gibisinden, çok eski yazılara gitmek istemiyorum ama kendisine teşekkür ederim. Çok ufak ve önemli bir tüyo verdi. Daha sonra doğru tag ile yeniden bir tanıtım yazısı hazırladım ve aslında gerçek steemit yolculuğuma bu şekilde başlamış oldum.

Ben başladığımda @baharoba vardı. Bir Türk topluluğu ve onunun whale hesabı. Neyse bizde o kervana katıldık. Yalan yok güzel oy alıyorduk ama etkileşim neredeyse sıfırdı diyebilirim. Herkesin derdi "buna bende dahil" (büyük çoğunlukla) @baharoba dan oy almaktı.

Sonra bir sansasyonlar silsilesi çok detayına girmeyeceğim. Birbirlerine çeşitli ithamlarda bulunan hesaplar ortaya çıktı. Sonunda da Türk topluluğu desteksiz kaldı. Sonra yönetim değişti ve benimde içinde bulunduğum bir gruba yöneticilik verildi topluluk tarafından. Bende ne gördünüz bilmiyorum. Teşekkür ederim.

Yönetici seçildikten sonra manyaklaşmaya başladım zaman geçtikçe. Çünkü çaldığım bütün kapılar birbiri ardına kapanıyordu. O kadar sansasyonel olaydan sonra kimse topluluğumuza destek vermek istemiyordu. Hele ki olaylar bu kadar sıcakken. Sürekli Discord üzerinden yazışmalar. Birilerine yardımcı olmaya, sorunları çözmeye çalışmalar derken bir yandan da çocuğumun çok küçük oluşu, iş yerindeki yoğunluğum ve oğlumun sonradan çıkan ama daha sonrasında atlattığımız sağlık sorunları da eklenince üzerimdeki yük katlanılmaz bir hal almaya başlamıştı.

İşte bir mucize o zaman ortaya çıktı. Utopian. Şimdi var mıdır? ya da ne haldedir?bilmiyorum. Ama o zamanlar benim kurtarıcım oldu diyebilirim. Özellikle ilk başlarda doğru hatırlıyorsam 3 basit tutorial/ video tutorial ya da translate kategorisinin değeri 1 asgari ücrete eşdeğerdi. Bu da her ne kadar toplulukla hummalı bir çalışmaya sebep olsa da herkes kazandığı için ilk aşamada dertler bitmişti. Bende kazandım o konuda sıkıntım yok ama daha önce bir discord konuşmamda ve yazışmamda da belirttiğim üzere bir kısmı seni sadece bir basamak olarak gören insanlarla uğraşıp, onların sorunlarını dinlemeye ve çözmeye çalışmam nedeniyle birçoğunun kazandığından daha az kazandığım söylenebilir. Ama beni tatmin etti. Bir sıkıntım yok o konuda.

Utopian gün geçtikçe talebe yanıt verememeye başladı. Kazançlar azaldı, kazanma kriterleri zorlaştırıldı. En sonunda da birçoğu bırakıp gitti. Tabi işler zorlaştıkça birçok insan topluluğa etkileşime geri döndü ve nerede çokluk sözünden de anlaşılacağı üzere başlangıcından da büyük bir karmaşanın içine dalmış olduk.

En çok rahatladığım anın bırakma kararımı verdiğim an olduğunu söyleyebilirim. Gerçekten üzerimden büyük bir yük kalkmış gibiydi. Hemde oğluma ve aileme yeterince zaman ayırabilecektim. Ayrıca bu kararı aldığım zaman steem coin için zirvelerin zorlandığı zamanlar olduğundan elimdekileri en iyiye çok yakın şekilde elden çıkardığım söylenebilir.

Neyse çok uzattım konuyu. Güzel arkadaşlıklar hatta abartacak olursak dostluklar kurduğumu düşünüyordum burada. Ben biraz abartmışım. Ben fazla yakın görmüşüm "benim hatam". İyi yürekli ve içten, güzel sohbetler edebileceğim ve bir çok konu üzerinde saatlerce konuşabileceğim insanlarla, en fazla arkadaşlarla tanıştım şeklinde ifademi düzelmek istiyorum. Tabi ki belkide bu birazda benim kendi vefasızlığımdandır. Kimseyi suçlamıyorum yanlış anlaşılmasın. Bana çok şey kazandırırken aynı zamanda kaybettiren bu platformu özlediğimi arada sırada hissetsem de kendimi yeniden başlamamak için durduruyorum sürekli. "Sözüm meclisten dışarı" burada şunu gördüm. Herkes yazıyor. Yani iletişim kurmak için. Aktif olduğum dönemde birçoklarıyla çeşitli şekillerde görüştüm. Hatta bulunduğum ilçede çayımı bile içmiş olanlar var aranızda. Ama sonuçta ağırlıklı kullanılan yazı dili ve bunun sonucunda da karşıdaki insanı tam olarak tanımıyorsunuz. Yazı dilinden tanıdığınız kadarıyla olan bu kişi ya da kişiler sizin o aklınızda canlandırdığınızdan çok çok farklı işlere girişince ya da sizi sırtınızdan bıçaklayınca büyük bir yıkıntı oluyor. Bu yazı dili olayını özellikle söylüyorum. Hani şu sosyal medyada klavye delikanlılığı diye bir tabir var. tam karşılığı o değil ama ona benzer. Klavyenin başından destek olmak, anlamak, üzülmek çok kolay. Öfkelenmek, kızmak, küfretmek, yalan söylemek vs. vs. Bunu böbürlenmek için söylemiyorum ama gözlerinin içine bakıp söylediğim bir şeyi yaptıramadığım nadirdir. Bu özelliğim biraz geçmiş günlerimden geliyor. O sadece bir kaçınızın bildiği bambaşka bir hikaye. Belki bir gün anlatırım. Ama demek istediğim, bu pozisyonda bir insanken yazı dilinde her ne kadar kendime güvensem de başına kafasına göre saçma sapan iş yapanlar, birbirlerine atıp tutanlar oldukça fazlaydı. Yani karmaşanın doruklara ulaştığı noktalar bunlar.

Sonuç olarak diyorum ki; hani nereye bağlayacak diye merek ediyorsunuz ya. Ya da ben öyle zannediyorum. Bir eski olarak, "Bir Damla Anı" olarak bireysel görüşmelere ya da sesli kanalların kullanımına daha çok ağırlık verin. Bu sizi birbirinize daha çok bağlayacaktır.

Bu yazıyı neden yazdım bilmiyorum, hem biraz içimi döktüm. Hem de ailemi bir türlü yanıma getiremedim. Hep bir aksilik oldu. Oğlumu çok özledim galiba. Bu da beni bile birazda olsa duygusallaştırıp, derinlere dalmama ve bu karmakarışık saçma yazıyı yazmama sebep oldu. Eğer sabredip sonuna kadar okuyan olursa sabrı için kendisine teşekkür ediyorum. Kendinize iyi bakın. Arada Discord üzerinden muhabbeti takip ediyorum. İlgilendiğim konular hakkında her zaman yardım ederim. Sağlıcakla kalın....