Sa loob ng klase ako ay tahimik,
sa pagkat ni isa'y wala pang lumapit.
Nang ika'y pumasok sa silid aralan,
sa akin lumapit naupo sa tabing upuan.
Dahil sa kapwa tayong baguhan,
tayoy nagkasundo naging magkaibigan.
Mga araw nagdaan di namamalayan,
tayo'y naging pasaway sa silid aralan.
Natatawa akong balikan ng tayoy magkasama,
sa pag- aaral natin may hirap at saya.
Sa loob ng klase nagkukwentuhan,
habang ang guro nasa harapan.
Tandang- tanda ko pa nong tayo'y napagalitan,
pinalabas sa klase napaaga ang uwian.
Mga ka klaseng pasaway nagtitinginan,
sinundan tayo ng tingin hanggang sa pintuan.
Dahil sa nangyari naging aral sa atin,
sa loob ng klase hindi na sawayin.
Nagdaan ang araw, linggo, at buwan,
pagtatapos ng highschool heto na pala.
Thank you for visiting my post...
FOLLOW UPVOTE @melvinlumacad
I enjoyed reading your post. There is a lot of good stuff.
Thank you @ melina i only think when i was in my 4th year highschool, when im writing this poem.
great post....!!!!
upvoted and followed...!!!
thank you so much @hamet123 its been a few day since i try to write a poem.
Its for you
Poetry comes from the highest happiness or the deepest sorrow.
The poet is a liar who always speaks the truth.
Good luck
absolutely @smileplease....
Great job.thanks for share.
im just keep on practicing. on writing a poem, thank you much @steem-xyz