ဘုန္းဘုန္းႏွင့္ခဏတာ -အပိုင္း -( ၁ )

ဘုန္းဘုန္းႏွင့္ခဏတာ -အပိုင္း -( ၁ )

အာရံုတက္ခ်ိန္ အေမ့ရဲ႕ေျကးစီသံ ၊ေမတၱာပို႔ အမ်ွေဝသံႏွင့္အတူ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕မဂၤလာ႐ွိတဲ့ နံနက္ခင္းေလးစတင္ခဲ့တယ္ေပါ့ဗ်ာ..။ဒီေန႔ကကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္က ဆြမ္းဝတ္ပို႔ရမယ့္အလွည့္ဗ်..။ကြၽန္ေတာ္တို႔ရြာေက်ာင္းမွာက ကိုရင္လဲမ႐ွိ ဘုန္းႀကီးဆိုလို႔ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးရယ္ ခန္းေနဦးစဥ္းႏွစ္ပါးရယ္ပဲ႐ွိတာဆိုေတာ့ ရြာကပဲ မနက္ေစာတိုင္း ဆြမ္းပို႔ဖို႔အတြက္ ဆယ္အိမ္တစ္ဖြဲ႔ ပို႔ရမယ္ဆိုၿပီး အဖြဲေတြခြဲထားတာဗ်..။အခုမနက္ဆြမ္းပို႔ရမွာဆိုေတာ့ အေမက ”သား..ဘုနိးႀကီးေက်ာင္းကို ဆြမ္းပို႔သြားပါအံုး အေမမအားလို႔..”ဟုတ္ကဲ့အေမ သားလဲ ေက်ာင္းကျပန္လာကတည္းက ဘုန္းဘုန္းဆီမေရာက္ေသးဘူး ဆိုၿပီး ဆြမ္းအုပ္ေလးလက္ကပိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္နဲ႔အတူ ဆြမ္းအလွည့္က်တဲ့ က်န္တဲ့ကိုးအိမ္ကို ”ဆြမ္းပို႔သြားရေအာင္” လို႔ေဆာ္ျသၿပီး အျခားသူေတြနဲ႔အတူ ေအးခ်မ္းလွတဲ့ သာသနာလႊမ္းျခံုရာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆီသို႔ သြားခဲ့ၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ…။

ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းက ရြာရဲ႕အေ႐ွ႕စူးစူး မွာဗ်။ ေက်ာင္းဝန္းႀကီးတခုလံုးက သစ္ပင္ေတြနဲ႔ စိမ္းစိုအုပ္မႈိင္းေနၿပီး ေက်ာင္းဝန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ သိပ္ကို တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္း တာဗ်..။ေက်ာင္းႀကီးရဲ႕ေဘးပတ္လည္မွာက သရက္ပင္ေတြ ၊မာလကာပင္ေတြ ၊ေသ်ာက္ပင္ ၊လိေမၼာ္ပင္အစံုနဲ႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနခ်င္သူအဖို႔ေတာ့ သိပ္ေကာင္းတဲ့ေနရာေလးတခုေပါ့…။ေက်ာင္းႀကီးေပၚေရာက္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းက ဘုရားခန္းေ႐ွ႕မွာ ေက်ာေပးၿပီး ပုတီးစိတ္ေနတယ္ဗ်…။ကြၽန္ေတာ္တို႔လဲေျခလွမ္းကို ညင္ညင္သာသာလွမ္းကာ ဆြမ္းေတြလွယ္ၿပီးေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကပုတီးစိတ္ၿပီးသြားတယ္ဗ်...။ပုတီးကိုဘုရားစင္ခ်ိတ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့ကိုစိုက္ၾကည့္ကာ ”ဟာ..ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔ ..ကိုထက္ ကိုကြ”တင္ပါ့ဘုရား..ေအးကြာ..မင္းမျပန္နဲ႔အံုး ဘုန္းဘုန္းနဲ႔စကားေျပာရေအာင္ကြာ..တင္ပါ့ဘုရား..အဲဒါဆိုတပည့္ေတာ္ ကြပ္ပ်စ္ေပၚပဲသြားထိုင္ေနေတာ့မယ္ဘုရား..ေအးေအး..။”အျခားလူေတြကေတာ့ အလုပ္ကိုယ္စီနဲ႔မို႔ ျပန္သြားၾကတာေပါ့..ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းဆြမ္းစားၿပီးတဲ့အထိ ကြပ္ပ်စ္ေပၚထိုင္ကာဘုန္းဘုန္းဆြမ္းဘုန္းေပးၿပီးတဲ့အထိ ေစာင့္ေနတာေပါ့ဗ်ာ...။

ဘုန္းဘုန္းကကြၽန္ေတာ့ဆို အရမ္းခ်စ္တာဗ်..။ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ ကတည္းက ခုခ်ိန္ထိပဲ ေက်ာင္းေရာက္ရင္ မုန္႔ေတြေကြၽးလိုက္ အခ်ိဳရည္ေတြတိုက္လိုက္ ဘုန္းဘုန္းနဲ႔ စကားေတြေျပာလိုက္နဲ႔ ေက်ာင္ေရာက္မိရင္ အိမ္ကေတာင္ လူလႊတ္ေခၚခိုင္းရတယ္ဗ်ိဳ..။အျခားရြာကအလွဴေတြဆိုရင္လဲ ဘုန္းဘုန္းကိုလိုက္ပို႔ရတယ္ဗ်..။ကြၽန္ေတာ့ဆို ဘယ္ေတာ့မွ မေငါက္ဘူးဗ်..။အျမဲတမ္းလဲ ဘုရားေၾကာင္း တရားေၾကာင္းေတြ ရာဇဝင္အေၾကာင္းေတြေျပာျပေလ့႐ွိတယ္ဗ်..။ကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ရင္ ဘုန္ဘုန္းဆီမေရာက္ျဖစ္ရင္ လူလႊတ္ၿပီးေတာင္ေခၚခိုင္းတယ္ဗ်..။ကြၽန္ေတာ္ကလဲ ဘုန္းဘုန္းဘာပဲခိုင္းခိုင္းမျငင္းဘူးဗ်..ေက်ာင္းဝန္းထဲ အမိႈက္လွဲတာတို႔ ၊ေသာက္ေရအိုးေတြထဲေရျဖည့္တာတို႔ ေက်ာင္းေရာက္တဲ့အခါတိုင္း ခိုင္းခိုင္းမခိုင္းခိုင္း ကြၽန္ေတာ္အျမဲလုပ္ေပးေနက်ဗ်..။အဲဒါေတြေၾကာင့္လဲ ဘုန္းဘုန္းက ကြၽန္ေတာ္ဆို သိပ္ခ်စ္တာေပါ့ဗ်ာ...။အခုလည္း ဘုန္းဘုန္းက ဘာမ်ားေျပာစရာ ႐ွိလို႔လဲဆိုၿပီးေစာင့္ေနတာေပါ့ဗ်ာ...။

ခနၾကာေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတို႕ဆြမ္းစားၿပီး ေက်ာင္းေပၚမွဆင္းလာကာ ကြၽန္ေတာ္႐ွိရာ ကြတ္ပ်စ္ေလးေပၚသို႔ ေရာက္လာၿပီး တင္ပ်င္လင္ခ်ိတ္ထိုင္လိုက္တယ္ဗ်..။လက္ထဲမွာလဲ ေရႊဥေဒါင္း ေဆးလိပ္ႀကီးညႇပ္ကာ တဖြားဖြားနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ...။ဘုန္းဘုန္းက အသက္ ၄၅ႏွစ္ခန္႔ အသားျဖဴျဖဴ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္း နဲ႔ အျမဲတမ္းျပံဳးခ်ိဳေနတဲ့ မ်က္ႏွာကိုပိုင္ဆိုင္ထားၿပီး ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ သိပ္ကိုၾကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္းတာဗ်..။ကြၽန္ေတာ္လဲ ဘုန္းဘုန္းဘာမ်ားသတင္းထူး႐ွိလို႔လဲဆိုၿပီး ၾကည့္ေနတာေပါ့ဗ်ာ..။ဘုန္းဘုန္းက ေဆးလိပ္တိုႀကီးကို တ႐ိႈက္ ႏွစ္႐ိႈက္ဖြာၿပီး ”မင္းေက်ာင္းကို ဘယ္ေတာ့ျပန္သြားရ မွာလဲ...ဘုန္းဘုန္းမင္းအတြက္လက္ဖြဲႀကိဳးေလး လုပ္ေပးလိုက္မလို႔...ဘုန္းဘုန္းကလဲ တပည့္ေတာ္ေက်ာင္းၿပီးၿပီေလ... အခုဟာ အၿပီးျပန္လာတာဘုန္းဘုန္းရဲ႕..။ေဟ..ဟုတ္လားဟ..တင္ပါ့ဘုရား..။ေအးေအးေကာင္းတယ္ ..ေကာင္းတယ္..။အခုေခတ္ႀကီးက ပညာတတ္မွလူရာဝင္တာကဲြ႔..။အိမ္ျပန္လာသခိုက္ မိဘအလုပ္ေလးေတြကူ လုပ္ေပါ့ကြာ..။ဘာလိုလိုနဲ႔ မင္းေတာင္ အရြယ္ေရာက္ေနၿပီပဲကိုကြ...တင္ပါ့ဘုရား။ ဘုန္းဘုန္းတပည့္ေတာ္ကိုေျပာစရာ႐ွိလို႔ဆို ဘာမ်ားလဲ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕..။ဘာမွေတာ့ ေထြေထြထူးထူးမဟုတ္ပါဘူးကြာ...မင္းေက်ာင္းကိုသြားကတည္းက မင္းနဲ႔မေတြ႔ရလို႔ေဟ..အခုလိုေတြ႔တုန္းေလး မင္းလဲအရြယ္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ့ ဘဝမွာ ေဆာင္ရန္ ေ႐ွာင္ရန္ေလးေတြ သင္ျပျခင္လို႔ကြဲ႔..တင္ပါ့ဘုရား..။

ဒါနဲ႔မင္းအသက္ဘယ္ေလာက္႐ွိၿပီလဲ..ႏွစ္ဆယ္ပါဘုရား..ေအး...မင္းေတာင္ပထမအရြယ္ ကုန္ၿပီပဲကြဲ႔..မင္းတို႔ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ေတာ့ ဘြဲ႔ရၿပီးရင္ ပထမအရြယ္ကုန္သလိုပါပဲကြာ...မင္လဲဘြဲ့ရၿပီးရင္ အလုပ္လုပ္မယ္မလား..တင္ပါ့ဘုရား..စီးပြား႐ွာရေတာ့မယ္ေပါ့..တင္ပါ့..ေအး..လူေတြရဲ႕အသက္ကိိုသတ္မွတ္ထားတာ ႐ွိတယ္ကြဲ႔ ”ပထမအရြယ္ပညာ႐ွာ ဒုတိယအရြယ္ စီးပြား႐ွာ တတိယအရြယ္ဘာဝနာ”တဲ့.. ဒါေတာ့မင္းၾကားဘူးမွာပါ...။ငယ္တုန္းရြယ္တုန္းမွာ ပညာသင္ယူထားရမယ္..။ငယ္ရြယ္တဲ့အခ်ိန္မွာပညာသင္မထားရင္ ႀကီးလာကာက်မွ ေနာင္တေတြရလိမ့္မယ္..။ေနာင္တ လို႔ဘာလို႔ေခၚလဲဆိုေတာ့ ကိုယ္လုပ္သင့္တဲ့အရာတခုကို မလုပ္ခဲ့မိလို႔ ေနာင္အခါက်မွ သတတနဲ႔ ပူပင္ေသာကေရာက္ရလို႔ ”ေနာင္တ” လို႔ေခၚတယ္ကြဲ႔...။တင္ပါ့ဘုရား..။

ေနအံုး...ဘုန္းဘုန္းမွတ္မိေသးတယ္ ။လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးႏွစ္ေလာက္ကကြဲ႔... ဘုန္းဘုန္းတို႔ဆြမ္းခံႂကြၿပီးျပန္လာတဲ့ အခါ ဒကာႀကီးတေယာက္ေျပာတာကို ခုထိၾကားေယာင္မိေနဆဲကြ..အဲဒိတကာႀကီးက လမ္းေဘးနားကလယ္ကြက္ငယ္ေလးထဲမွာ ႏြားတယွဥ္းနဲ႔ ထြန္ေနတာကြ..ကိုရင္ေလးေတြက အနားကေနဆြမ္းခံႂကြျဖက္သြားေတာ့ ”ကိုရင္ေလးတို႔ လူမထြက္ၾကနဲ႔ေနာ္ ပညာတတ္ေအာင္ျကိုးစားသင္ၾက..။တပည့္ေတာ္ေတာင္ ကိုရင္ေလးတို႔အရြယ္က ပညာတတ္ေအာင္မသင္ခဲ့မိလို႔ အခုလိုလယ္ထြန္ေနရတာ” ဆိုၿပီး ေနာင္တေလသံနဲ႔ ေျပာေနတာကို အခုထိၾကားေယာင္မိေနဆဲကြဲ႔...။ေအးကြာ မင္းကေတာ့ပညာ စံုၿပီးဆိုေတာ့ ၾကင္ယာနဲ႔လဲစံုခဲ့ၿပီေနမွာေပါ့..ဟုတ္လား..ဟား.ဟား.ဟား.။ဘုန္းဘုန္းကအဲလိုပဲဗ်..တခါတေလက်ေတာ့လဲ ခက္တည္တည္ႀကီးနဲ႔ေနာက္တတ္တယ္ဗ်...။အဲလိုနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းက ”ေနအံုးကြဲ႔ မင္းကေက်ာင္းၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ေ႐ွ႕ဆက္ၿပီး မင္းဘဝအတြက္ဘာလုပ္ဖို႔ စဥ္းစားထားလဲ..။ဘုန္းဘုန္းရယ္ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ အိမ္မွာပဲကူလုပ္ေနတာေပါ့...တလေလာက္ေနၿပီးရင္ေတာ့ ရန္ကုန္ကိုတက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ရမလားလို႔...ရရာအလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႔ လိုအပ္တဲ့သင္တန္းေတြထပ္တက္ၿပီး လစာေကာင္းေကာင္းရမယ့္ အလုပ္မ်ိဳးကို႐ွာရမွာေပါ့ ဘုန္းဘုန္းရယ္..။ေအးေအး...ေကာင္းတယ္ေကာင္းတယ္...။ဂ႐ုစိုက္ေတာ့လုပ္ေပါ့ကြာ...။တင္ပါ့ဘုရား...။

ဒါနဲ႔..စီပြားေရး႐ွာတယ္ဆိုတာနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး ဘုန္းဘုန္း မင္းကိုေျပာျပခ်င္ေသးတယ္ကြဲ႔...”အလုပ္မွန္သမ်ွ ဂုဏ္႐ွိစြတဲ့ ”ဘယ္လိုအလုပ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ကိုယ့္ရဲ႕ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို မထိခိုက္ဘူး ဆိုရင္ အဲဒိအလုပ္လုပ္ရတာ ဂုဏ္႐ွိပါတယ္ကြယ္...တစ္ခုေတာ့မွတ္ထား...”စီပြားေရးဆိုတာ ျဖတ္္လမ္းကမလိုက္ရဘူး”ကြဲ႔... စီးပြားေရးကိုျဖတ္လမ္းကလိုက္တယ္ဆိုတာ ျမန္ျမန္ခ်မ္းသာခ်င္တဲ့ ေလာဘစိတ္ေတြနဲ႔ အေလာင္ကစားလုပ္တာေတြေပါ့ကြာ..။ငါ့ေျမးျမင္သာေအာင္ေျပာရရင္ ႏွစ္လံုးထိုးတာတို႔၊ ေဘာလံုးပြဲေလာင္းတာတို႔၊ သံုးလံုးထီထိုးတာတို႔ေပါ့ကြာ...။ရြာထဲက ဦးစိန္ေမာင္တို႔ ၊ေဒၚေအးၿငိမ္း တို႔ကိုၾကည့္ၾကည့္လိုက္ေပါ့ကြာ..။သူတို႔ဆိုရင္ အရင္က လယ္ပိုင္ ၊ယာပိုင္၊ႏြားေတြ ၊ကြၽဲေတြနဲ႔ က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာတဲ့လူေတြေလ..။လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္က ႏွစ္လံုးထီေတြထိုးတာ အခုေတာ့သူတို႔မွာ လယ္ပိုင္ ယာပိုင္ဆိုလို႔ မျဖစ္စေလာက္ပဲက်န္ေတာ့တာကြဲ႔...။လူေတြမွာ ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြက ပိုၿပီးခ်မ္းသာခ်င္ၾကတယ္၊ မ႐ွိတဲ့သူေတြက ခ်မ္းသာခ်င္ၾကတယ္...လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ေလာဘစိတ္ေတြနဲ႔ပဲ ဖံုးလႊမ္းေနၾကတယ္...။ေလာဘ မ႐ွိရဘူးလို႔ မဆိုလိုပါဘူး...ေလာဘဆိုတာလဲ ႐ွိသင့္သေလာက္႐ွိရမယ္..။ပိုက္ဆံလိုခ်င္ေစာနဲ႔ စီးပြားေရးကို ျဖတ္လမ္းကမလိုက္နဲ႔က့ြဲ..စီပြားေရးကိုဖ်က္လမ္းကလိုက္လို႔ လံုးပါးပါးသြားၾကတဲ့ ခုနေျပာတဲ့ ဦးစိန္ေမာင္နဲ႔ ေဒၚေအးၿငိမ္း တို႔ကိုျမင္ၾကည့္လိုက္ေပါ့ကြာ...။သူတို႔ေတြဟာ စီးပြားေရးကိုျဖတ္လမ္းကလိုက္လို႔ အခုလိုမျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္ရတာကြဲ႔....တင္ပါ့ဘုရား...။

written by htetlinaungg
အပိုင္း (၂ )ဆက္ရန္...