เม็ดข้าวสีขาวและดอกหญ้าสีดำ The white rice & the black flowers

สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาว Steemit ทุกคน😊

จริงๆตั้งใจจะเขียนช่วงเช้า ก็ยังปล่อยช่วงเวลายาวมาจนถึงบ่ายเพิ่งได้เริ่มเขียน นึกถึงเมื่อวานนี้ทิพย์ได้แวะเวียนเข้าไปใน blog ของคุณเจี๊ยบ @naphapat168 ที่ได้กล่าวถึงโครงการ OPEDproject ที่คุณเจี๊ยบก็อ่านมาอีกทีเหมือนกัน ทิพย์อ่านแล้วรู้สึกชอบและอยากลองทำบ้างค่ะ วันละภาพวันละเรื่อง ไม่ยากเลย ถ้าเราคิดที่จะเริ่มทำ คือฟังดูแล้วไม่ท้อเนาะ วันละนิดเดียวเอง เหมือนการสร้างเงินออมน่ะแหละ ให้ฝากลงกระปุกทีละเยอะๆเราก็จะร้องว่ายากจัง แต่พอบอกว่างั้นให้หยอดตังค์ลงกระปุกวันละ 5 บาทสิ ยิ้มเลยทีนี้

เป้าหมายใหญ่ๆ ถ้ามันยากนัก ก็แบ่งเบาลงสิคะ เค้าเรียกว่าแบ่งย่อยซอยเป้าหมายค่ะ เช่นถ้าบอกว่าปีนี้คุณต้องเขียนให้ได้นะ 365 เรื่อง ฟังดูตอนแรก ทุกคนคงเบือนหน้าหนีเป็นแน่ ไม่มีใครร่วมมือสักคน แต่พอมาพูดใหม่เป็น เรามาเขียน blog กันนะวันละเรื่องเอง ยิ้มบานแฉ่งแก้มแดงเป็นตำลึงเหมือนเด็กได้ดูดอมยิ้มหวานๆเลยค่ะ

ว่าแล้วก็เข้าเรื่องเลยค่ะ วันนี้ทิพย์ก็ขอนำเสนอเรื่องพื้นๆในชีวิตประจำวันนี่ละค่ะ ทุกเช้าหลังจากเตรียมอาหารและจัดการส่งลูกไปโรงเรียนแล้ว ก็ใช้เวลาจัดการลงโพสต์ขายของออนไลน์เสร็จเรียบร้อย หน้าที่หลักเป็นกิจวัตรประจำวันอีกอย่างหนึ่งก็คือนั่งเลือกเม็ดดอกหญ้าสีดำๆออกจากเม็ดข้าวสารสีขาวค่ะ ในภาพเลือกออกหมดละนะ เลยมองไม่เห็น ทุกคนคงสงสัยจะมานั่งเลือกทำไม คือมันปนมาเยอะมากค่ะ แล้วแข็งเหมือนหินเลยนะ ตอนที่เราปั่นข้าวด้วยเครื่องมันมีน้ำหนักพอๆกับเม็ดข้าวเลยไม่โดนปั่นออก เวลาเคี้ยวโดนทีกรุบกริบเลย เพื่อนๆคงเคยทานข้าวอย่างเมามัน เอร็ดอร่อยอยู่ดีๆแล้วเคี้ยวกรุบเจอหินเม็ดนึงไหมคะ อารมณ์นั้นมันสะดุดมากๆเลยนะ พาลไม่นึกอยากเคี้ยวข้าวคำต่อไปอีกเลยเชียวแหละ นี่เองจึงเป็นเหตุผลที่ทิพย์มานั่งเลือกดอกหญ้าสีดำๆออกจากข้าวสารก่อนนำไปหุง สามีและลูกอาจไม่ทราบหรอกค่ะว่าทิพย์ต้องนั่งเลือกเม็ดดำๆเล็กๆเหล่านี้ออกจากข้าวใช้เวลานานร่วมๆชั่วโมงในแต่ละครั้ง ทำแล้วสุขใจไม่ได้หวังให้เค้ารู้หรือชื่นชมหรอกค่ะ รู้แค่ตอนเค้าทานข้าวตักอาหารเข้าปากแล้วไม่สะดุดเราก็สุดปลื้มแล้วค่ะ

ว่าไปแล้วความเพียรเป็นแบบนี้นี่เอง ทำไปทีละน้อย เก็บไปทีละเม็ด ทีละเม็ด แต่ทำด้วยความตั้งใจไม่นานก็เสร็จค่ะ ในชีวิตคนเราในความขาวสะอาดก็มักจะมีสิ่งเทาหรือเดาเจือปนอยู่เสมอ ไม่มีอะไรขาวหรือดำอยู่เพียงด้านเดียว อยู่ที่เราเลือกมองเลือกทำ รู้ว่าอะไรดีก็เก็บไว้ อะไรไม่ดีก็ต้องกำจัดออกไปเสีย การทำความดีต้องอาศัยความเพียร ทำไปวันละนิด ความดีเล็กน้อยก็จะสั่งสมนิสัยให้เราเป็นคนดีที่ยิ่งใหญ่ในวันหน้าเพราะใจเราถูกฝึกฝนให้เป็นแบบนี้ คิดดี ทำดี ไม่ต้องรอให้ใครเห็น เริ่มฝึกฝนจากจุดเล็กๆในใจเราก่อนค่ะ ทำดีเพียงเล็กน้อยก็จงชื่นชมและยิ้มให้ตนบ้างก็สุขใจ💕

ขอบคุณสำหรับกำลังใจและการติดตามค่ะ

ทิพย์