ธรรมชาติที่แวดล้อม ล้วนเป็นธรรมะ

https://goo.gl/ZMrzBb

หากเราอยากเกิดปัญญายั่งรู้ความจริงของธรรมชาติ เราสามารถมองออกไปในธรรมชาติที่แวดล้อมรอบตัวเรา เราจะเห็นความจริงของธรรมชาติที่เขาแสดงอาการกิริยาที่เป็นความจริงอยู่ตลอดเวลา เช่น การเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลง การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แตกสลายไป เราสามารถนำเอาความจริงของธรรมชาติเหล่านี้ สะท้อนย้อนกลับเข้ามาภายในกายในใจของเรา เพื่อพิจารณาความจริงว่ากายและใจของเรานั้น ก็เป็นความจริงของธรรมชาติเช่นเดียวกัน โดยมิอาจแบ่งแยกเป็นสิ่งใดมาเป็นเจ้าของได้

ใบไม้

เมื่อเรามองหรือพิจารณาไปที่ใบไม้ เราจะเห็นว่า อาการที่ใบไม้แสดงออกมาล้วนเกิดจากเหตุปัจจัยต่าง ๆ ที่เข้ามากระทบ ถ้ามีลมพัด ใบไม้ก็สั่นไหว เมื่อลมหยุดนิ่งสงบ ใบไม้ก็หยุดนิ่งสงบตามไปด้วย เราจึงย้อนเข้ามาสู่จิตใจของเรานี้ว่าเป็นเช่นเดียวกัน เมื่อมีอารมณ์เข้ามากระทบ จิตก็หวั่นไหวคิดปรุงแต่งตามไป เมื่อจิตผู้ใดมิได้ฝึกฝนอบรบด้วยสติและปัญญา จิตผู้นั้นจะเป็นทุกข์เดือดร้อนตามไปด้วย เมื่อกระทบมากก็เป็นทุกข์มาก ถ้าแต่มีสติปัญญาสามารถอยู่เหนือจิตได้ ก็จะไม่มีผู้ใดที่เป็นทุกข์ จะมีก็เพียงแต่อาการของธรรมชาติที่เขาเป็นเช่นนั้นเอง เหมือนใบไม้ เมื่อไม่มีเจ้าของ ไม่มีตัวตน มีเพียงสักว่าอาการเท่านั้น ก็จะไม่มีผู้เป็นทุกข์

น้ำ

เมื่อเราพิจารณาดูลงไปในน้ำ คราใดที่น้ำใสสะอาด เราจะสามารถมองเห็นสิ่งต่าง ๆ ได้ถนัดตา แต่เมื่อใดที่น้ำมีสิ่งเจอปน เราจะไม่สามารถมองเห็นสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่ในน้ำตามความเป็นจริงได้ จิตใจเราเองก็เช่นเดียวกัน เมื่อจิตยังปนอยู่กับความคิดนึกปรุงแต่งต่างๆ สาระพัด ทำให้จิตไม่ใสสะอาด ไม่สามารถดำรงความเป็นอิสระอยู่ได้ ย่อมมีอาการเป็นไปตามความคิดปรุงแต่งต่างๆ ไม่สามารถรู้จิตใจตนเองตามความเป็นจริงได้ แต่ถ้าจิตใจเราใสสะอาด มีความตั่งมั่น เป็นตัวของตัวเอง ไม่หวั่นไหวไปตามความคิดปรุงแต่ง ก็ย่อมจะสามารถมองเห็นจิตใจตนเองได้ ตามความเป็นจริง เมื่อเห็นตามความเป็นจริง เราก็จะไม่เป็นทุกข์เพราะความหลง

ดิน

เมื่อเราพิจารณาดินที่เราเหยียบยืนอยู่ ธรรมชาติของดินเขารองรับทุกสิ่ง ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเบาหรือหนัก จะร้อนหรือเย็น จะสะอาดหรือสกปรก เขาก็สามารถรองรับได้หมด โดยที่ไม่มีอาการยอมรับหรือปฏิเสธ ไม่มีอาการยินดีหรือยินร้าย เมื่อเราพบธรรมชาติของดินเช่นนี้ และน้อมนำเอาคุณสมบัตินี้ มาสู่จิตใจของเรา เราจะพบความคลื่นของความคิดสับสนที่ถูกกระทบกระเทือนจากเหตุปัจจัยต่างๆ ภายนอก มีปฏิกิริยาลดลงแล้ว ในที่สุดจิตใจเราจะเป็นกลางเช่นเดียวกับดิน จิตใจจะคืนสู๋ความเป็นธรรมชาติในที่สุด จิตใจที่เป็นธรรมชาติ จะอยู่เหนือสุขเหนือทุกข์ เป็นอิสระเสรีตลอดเวลา

ถ้าเราสามารถค้นพบความจริงของธรรมชาติที่แวดล้อมเราอยู่ และสามารถย้อนคุณสมบัติของธรรมชาติที่ปราศจากตัวตนกลับมาที่กายที่ใจเราได้ ปัญหาและอุปสรรคต่าง ๆ ทั้งหลาย ที่เราปรุงแต่งสร้างขึ้นด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์จะเบาบางและหมดไป ลองพิจารณาดูครับ