Welkom in mijn hersenkronkels!

Eerst en vooral een dikke merci naar @jackjohanneshemp voor de support en om mij beetje wegwijs te maken in steemit (weer een beetje wijzer nu) en voor de banners die hij gisteren in elkaar knutselde. Wat is het zegening om mede Steemians te kennen in eigen stad.

Soms heb ik geen flauw idee waar het pad mij in mijn hersenkronkels breng. Met het gedrag van een bloedhond tracht ik een concept op te speuren, en ook al vind ik soms geen concept, dan creëer ik er gewoon 1! Dat is de zaligheid van onbezonnen schrijven met een doorzettingsvermogen van een 3e klasse atleet die zijn record wil verbreken om door te groeien naar een 1 klasse sterre atleet. Ach ja, niet te veel nadenken en gewoon doen! Het gebeurt regelmatig dat als ik begin te schrijven er plots een ingeving in mijn hoofd opduikt, zo niet, dan begin ik te vrij stijlen met de kunst van het niets zeggen. Maar niets is iets, het is de vormgeving die de leegte beschrijft.

Mijn aandachtspunt is de concentratie ontwikkelen van een dol zinnige woorden professor die experimenteert met de kracht van het woord in zijn breinlabo. Om de nietszeggendheid te transformeren naar veel bespraaktheid. Misschien lijd ik wel aan het Jekyll and hyde syndroom, want ik heb mezelf geïnjecteerd met hete blauwe inkt in mijn denkbeeldige aders die er voor zorgen dat ik soms muteer tot een krankzinnige schrijver die geen reet idee heeft van wat hij nu eigenlijk doet! Zinnen die compleet op niets slaan maar toch zinnenprikkelend zijn voor de lezer die ik meeneem in mijn sexy, afwijkende denkwereld. Allez dat hoop ik toch!

Wanneer ik geblokkeerd ben in mijn schrijven, dan richt ik mijn twee grijsblauwe ogen naar een ingebeeld bevallige deerne in mijn bibliotheek der hersenschimmen! Wat een stuwkracht van bewijsdrang borrelt in mijn broek op, de sexueele energie kanalisser ik als een klein riviertje naar de onbegrensde oceaan van liefde die ik lustig voel voor haar. Het resultaat van die onnoembare grote kracht kunnen jullie nu lezen, ook al zijn er jonkvrouwen die mijn schrijven vergelijken met een plankier schrijver, is er toch een prinses die totaal knettergek is en mijn buitenaardse stijl voelt. Zij is de vrouwelijke Jekyll and hyde, "Jackie and maja" die mij compleet maakt!

Zij is de reden dat ik elke dag testen uitvoer op mezelf in mijn breinlabo om een beter mens te worden, zij is het licht dat schijnt door de ruiten van mijn laboratorium die mijn donkere werken verlichten. Misschien ben ik wel een te grote romanticus, een ongediplomeerde dagdromer die wil afstuderen als een levenskunstenaar met excentrieke kantjes. Maar ik ben graag een paarse anomalie in deze tot nu toe grijze wereld Waarschijnlijk ben ik een eigenwijs, eigenaardig niet te controleren zonderling die volledig zot wordt als hij begin te schrijven, en ik denk dat dit de aard is van de meeste creatievanaars! Gelukkig maar!

Life Is Good!
Bless you.