S.J. Lorenc w swojej debiutanckiej powieści „Koniec mapy” zabiera czytelników w zimne i niebezpieczne rejony Arktyki, gdzie nieoczekiwane zagrożenia stawiają ludzi przed prawdziwą próbą charakteru i wytrzymałości. To klaustrofobiczny thriller z elementami powieści survivalowej i katastroficznej. Autor porzuca klasyczne ramy kryminału na rzecz historii, w której największym wrogiem nie jest drugi człowiek, lecz niewidzialne zagrożenie z przeszłości i bezlitosna, arktyczna przyroda.
Krótkie streszczenie i zarys fabuły
Grupa ośmiu turystów wyrusza w rejs na archipelag Svalbard, szukając arktycznych krajobrazów i przygody. Ich wyprawa szybko zamienia się w brutalną walkę o przetrwanie, gdy docierają do miasta widma – dawnego radzieckiego Pyramiden. Na miejscu okazuje się, że miasto nie jest do końca martwe. Funkcjonuje tam rosyjska stacja badawcza, w której naukowcy prowadzą przełomowe, ale i niebezpieczne prace nad ożywianiem mikroorganizmów zamrożonych od tysięcy lat w wiecznej zmarzlinie.
W wyniku złamania procedur bezpieczeństwa i zwykłej ludzkiej niefrasobliwości dochodzi do katastrofy. Niewidzialne zagrożenie wydostaje się na zewnątrz, a odizolowana od świata grupa turystów zostaje uwięziona w śmiertelnej pułapce. Muszą nie tylko walczyć o przetrwanie w surowym, arktycznym klimacie, ale także znaleźć sposób, by powstrzymać rozprzestrzenianie się potencjalnej epidemii, która może zagrozić całej ludzkości.
###Główni bohaterowie
W tej powieści nie mamy jednego, centralnego bohatera. Zamiast tego śledzimy losy ośmioosobowej grupy turystów – zbiorowości ludzi, którzy się nie znają i pochodzą z różnych światów. Każdy z nich przybył na Svalbard z własnym bagażem doświadczeń, problemów i tajemnic. To właśnie ta różnorodność i początkowa niechęć do siebie nawzajem stają się głównym motorem napędowym konfliktu. Zmuszeni do współpracy w obliczu śmiertelnego zagrożenia, muszą przezwywyciężyć własne słabości i uprzedzenia. Bohaterem staje się więc cała grupa, a jej wewnętrzna dynamika jest równie ważna, co walka z zewnętrznym zagrożeniem.
###(Potencjalne) słabe strony powieści
Analizując zarys fabuły, można wskazać kilka słabości typowych dla tego gatunku. Przy tak dużej grupie bohaterów istnieje ryzyko, że nie wszyscy zostaną rozwinięci w równym stopniu. Niektóre postacie pozostają jednowymiarowe i pełnią rolę archetypów (np. "odważny lider", "panikarz", "naukowiec"), co może osłabić emocjonalne zaangażowanie czytelnika.
Autor z wykształcenia jest biologiem, co ma swoje plusy. Thrillery biologiczne opierają się na wiarygodnych podstawach naukowych, a w tej powieści czytelnik dostaje zrównoważoną dawkę wiedzy. Wyjaśnienia dotyczące mikroorganizmów nie są nadmiernie uproszczone, ale też nie nużą, co jest sporym atutem.
Największym problemem jest schematyczność fabuły. Motyw grupy obcych sobie ludzi zmuszonych do współpracy w obliczu zagrożenia to klasyczny trop w powieściach katastroficznych. Wyzwaniem dla autora było poprowadzenie fabuły w sposób świeży i oryginalny, by uniknąć przewidywalnych rozwiązań. W tym wypadku autor poradził sobie z tym zadaniem średnio.
Podsumowując, "Koniec mapy" to całkiem udany debiut. Książka oferuje doskonałą przygodę, o ile nie potraktuje się jej zbyt poważnie. Jest może zbyt przewidywalna, ale na długie, jesienne wieczory nadaje się idealnie.
W cyklu "Ostatnio przeczytałem" chciałbym się dzielić z wami refleksjami na temat przeczytanych (lub odsłuchanych) książek. Kryminały i powieści sensacyjne są mi zdecydowanie najbliższe, ale często sięgam po political-fiction albo książki dokumentalne, biogramy czy wspomnienia.